Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Μιχάλης Γκανάς "Γυναικών"


"Δεν υπάρχει κόλαση, όπου υπάρχει αγάπη"
λιγοστές σελίδες (παρά λίγο 100)
με "μικρές και πολύ μικρές ιστορίες" γυναικών
με απλές, ευαίσθητες, εξαιρετικές και αριστουργηματικές στιγμές
καθημερινής τρέλλας και καθημερινής απώλειας
που συνέλαβαν οι αντένες ενός στιχουργού που μας έδωσε πολύτιμα τραγούδια:

Κι αν άλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι
αλλάξαμε κι εμείς με τη σειρά μας
χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι
αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας



Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
που θυμάσαι και θυμάμαι
τίποτα δε χάθηκε ακόμα
όσο ζούμε και πονάμε



χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε


και
Δεν είναι αγάπη, δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε,
είναι σου λέω πανικός,
ένας μικρός Τιτανικός
και θα 'ναι θαύμα αν σωθούμε

Από τις πολλές όμορφες στιγμές τις συλλογής ξεχώρισα την ιστορία της κυρά Γιαννούλας "Όλο το σπίτι δικό της",  που φροντίζει ξένο σπίτι, δούλα και κυρά και απολαμβάνει το καφεδάκι της στο διάλειμμα γοητευμένη από ένα πίνακα στο δώμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Translate

Αναγνώστες