Σκραπ

Με τον όρο σκραπ (scrap metal) αποδίδεται σωρός μετάλλων που δεν έχουν κάποια άμεση χρήση.  Το σκραπ είναι παγκοσμίως αντικείμενο εμπορίου σαν πολύτιμη πρώτη ύλη. Κύριοι αποδέκτες του είναι οι ανά τον κόσμο χαλυβουργίες  που το αξιοποιούν στην παραγωγή χάλυβα.

Φτιαγμένα από
μέταλλο,

ξύλο ή πάπυρο,

καρφιά, σχοινιά και βίδες

να τα τρώει τ' αλάτι 
κι ο καιρός
ανελέητα τσακίζει

Τα πλοία είναι άψυχα θαρρείς;

Ποιός είπε

ότι δεν νοιώθουν

το χρόνο που κυλά

δε βλέπουν

δεν ακούν

δεν μαρτυράνε

Βάλτο καλά στο νού σου

έχουν ψυχή τα πλοία και πονάνε

Όταν τα βλέπεις  να σβήνουν στην άκρη του ορίζοντα

Θυμίσου

Δεν είναι ο άνεμος που τα ταξιδεύει

Δεν είναι κάρβουνο,  ατμός ή πετρέλαιο που γυρίζει τη προπέλα

και πυρώνει τα σωθικά του καραβιού

Δεν είν' ο καπετάνιος και το πλήρωμα που ορίζουν τη ρότα τους

ούτε ο λογιστής που μετράει λίρες και δολλάρια στο τακτοποιημένο γραφείο

τσεκάροντας τα ναυλοσύμφωνα.

Είναι το ίδιο πάντα όνειρο που τα κινεί

η λαχτάρα του πρώτου εκείνου ανθρώπου που αντίκρυσε τη θάλασσα

του ταξιδευτή που ρίχτηκε στα κύματα

χάραξε πορεία με οδηγό τ' αστέρια

βρήκε τους δρόμους στο νερό

και μετακίνησε τα σύνορα του κόσμου

Τ'όνομα του είναι Οδυσσέας, Πυθέας ή Ιάσονας

θ'ακούσεις τους θαμώνες να το κουβεντιάζουν στα μπαρ του λιμανιού

κάνοντας σχέδια για μπάρκα σε τόπους μακρινούς.

Μιλάνε για παλιά σκαριά

όπως μιλούν για φίλους παλιούς πούχουν χαθεί

ή για γυναίκες που σημάδεψαν τη νιότη τους.

Η ψηλόλιγνη τηλεφωνήτρια που γερνάει

δίπλα στο μεγάλο φωτεινό παράθυρο

στο εφοπλιστικό γραφείο

πάνω από την αποβάθρα

βλέπει τα καράβια από ψηλά

να δένουν στο λιμάνι

σώματα

που γυρεύουν μια γωνιά να ξαποστάσουν

το ξέρει πια καλά

ακούει την καρδιά τους να χτυπάει σταθερά

την ανάσα τους να σβήνει ήσυχα σα κοιμούνται

τα γέρικα κόκκαλά τους να τρίζουν από την υγρασία

κι όταν ψιθυρίζουν,

σιγανά,

για να μη τ' ακούνε οι χαφιέδες των λιμανιών

ιστορίες, γλυκόλογα και ξεχασμένα μυστικά

τα μάτια της θολώνουν τα γυαλιά

και μια προσευχή

ασυναίσθητα

ξεφεύγει από τα χείλια της

για να ξορκίσει το κακό

και να τους δίνει δύναμη

να φεύγουν

Μη γελαστείς

έχουν ψυχή τα πλοία

κι όταν πεθαίνουν στα διαλυτήρια

παίρνουν μαζί τους μνήμες ανθρώπων που τα πόνεσαν

όταν τα σίδερα κόβονται

όταν τα σωθικά τους ξεριζώνονται

όταν οι χυμοί τους στραγγίζονται

όσοι χαθήκαν στα πελάγη

νοιώθουν την τελευταία πνοή τους να ενώνεται με τις θαλασσινές αύρες

κι αργοσαλεύουν στον μεγάλο ύπνο τους

να τα ξεπροβοδίσουν

"σπασμένο καράβι" από thread στο nautilia.gr

Malcolm Morley - Πίνακας (το πλοίο Άμστερνταμ μπροστά από το Ρότερνταμ