 |
| Μυρσινίδι |
Το μοναστήρι του Μυρσινιδιού με τους δυο χαρακτηριστικούς γαλάζιους τρούλους βρίσκεται στην άκρη της θάλασσας κι αγναντεύει τις ακτές της Ιωνίας. Κάθε φορά που επισκέπτομαι τον τόπο μου πηγαίνω να ανασάνω τις θαλασσινές αύρες στην άκρη του γκρεμού. Ο χρόνος φαίνεται να σταματάει. Θυμάμαι τις οικογενειακές μας επισκέψεις, τους απογευματινούς περιπάτους, τα σκιερά δέντρα και την παραλία με τις καλοκαιρινές βουτιές. Θυμάμαι ακόμα τις ιστορίες που μούλεγαν οι γονείς μου κι οι μεγαλύτεροι για τα τάματα των ναυτικών που κινδύνευαν σε δύσκολες θάλασσες κι άνάποδους καιρούς καθώς και για τις μπουκάλες με χρήματα και σημειώματα που έρριχναν στη θάλασσα τα παραπλέοντα καράβια με οδηγία να φτάσουν στην Παναγιά του μοναστηριού. Κάποτε φιλοξενούσε μερικούς μοναχούς που το φρόντιζαν, σήμερα έχει μείνει μοναχά ένας που παλεύει. Την εντροπία, την φθορά, την μοναξιά;
Τώρα τελευταία έχουν αυξηθεί τα κατοικίδια που φιλοξενούνται. Σκύλοι και γάτες αρμονικά συμβιώνουν και συντροφεύουν τον καλόγερο. Μου φαίνεται ότι από κεί έχει εμπνευστεί (αν δεν είναι άμεση καταγραφή) ο Γιάννης Μακριδάκης το γοητευτικό του διήγημα "η δεξιά τσέπη του ράσου". Διαβάστε το διήγημα και με την πρώτη ευκαιρία κάντε μια επίσκεψη σ' ένα τόπο γαλήνης και ανάτασης.
Η μικρή παραλία κάτω από το μοναστήρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου