Ένα παλαιότερο βιβλίο του Σωτήρη Δημητρίου που ξεχειλίζει ανθρωπιά.
Γραμμένο σε ηπειρώτικη γλώσσα ιδιωματική (ντοπιολαλιά) που αρχικά ξενίζει και στη συνέχεια σε τραβάει από το μανίκι για να σε κάνει αυτόπτη μάρτυρα των δρώμενων στις λιγοστές (117) αλλά μεστές σελίδες.
Στο περιθώριο γεγονότων που θεωρούνται πλέον ιστορία, ξεδιπλώνονται ζωές βασανισμένες που αγωνίζονται για την καθημερινή επιβίωση και σταλαγματιές χαράς. Εξαιρετικό έργο του γνωστού συγγραφέα - έργο του ίδιου "Τα Οπωροφόρα της Αθήνας" γνωστό λόγω της μεταφοράς στην μεγάλη οθόνη (αλλά το βιβλίο ΔΕΝ κατάφερα να το τελειώσω). Ξεχωριστό βιβλίο που βρήκα χάρη στην πρόσφατη προωθητική επιλογή κυριακάτικης εφημερίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου