Δεν είναι εύκολο, αλλά συχνά με απλά υλικά, ειλικρίνεια και κέφι προκύπτουν έργα τέχνης που ψυχαγωγούν με όλη τη σημασία της λέξης. Η ταινία του Φατιχ Ακιν που περιστρέφεται γύρω από το εστιατόριο ενός έλληνα στην γερμανία, δεν πέρασε απαρατήρητη.
Έχει ψυχή, έχει κέφι, έχει ανθρωπιά και όσο και να εντυπωσιαζόμαστε κι ίσως αποζητάμε από εθισμό τα χολιγουντιανά τζανκ σίνεμα, τελικά θα σας αφήσει αισθητικά και πνευματικά καλυμμένους.
Ούτε η κριτική, ούτε τα βραβεία είναι ο λόγος να δεί κανείς την ταινία.
Γνήσιο και ειλικρινές πόνημα από τις πιο όμορφες στιγμές του κινηματογράφου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου