Θάλασσα

... της Πορτογαλίας

(αλλά και του καθενός μας)

Φερνάντο Πεσσόα

 MAR PORTUGUÊS

Ó mar salgado, quanto do teu sal

São lágrimas de Portugal!

Por te cruzarmos, quantas mães choraram,

Quantos filhos em vão rezaram!

Quantas noivas ficaram por casar

Para que fosses nosso, ó mar!

Valeu a pena? Tudo vale a pena

Se a alma não é pequena.

Quem quere passar além do Bojador

Tem que passar além da dor.

Deus ao mar o perigo e o abismo deu,

Mas nele é que espelhou o céu.

Cabo Bojador - Ακρωτήρι Μπογιαντόρ

Oh salty sea, how much of your salt

Are tears of Portugal!

To get across you, how many mothers cried,

How many sons prayed in vain!

How many brides were never to marry

In order to make you ours, oh sea!

Was it worth it?  Everything is worthy

If the soul is not small.

Who wants to go beyond Bojador,(*)

Must go beyond sufferance.

God gave the sea peril and abyss,

Yet upon it He also mirrored the sky.

Αχ θάλασσα αλμυρή, πόσο από τ'αλάτι σου

είναι δάκρυα της Πορτογαλίας

Tόσες μάνες έκλαψαν για να σε διασχίσουμε, 

Tόσα παιδιά μάταια προσευχήθηκαν

Tόσες κόρες έμειναν μόνες χωρίς άντρα 

για να σε κατακτήσουμε αχ θάλασσα

Άξιζαν όλ'αυτά; Αξιζε το κάθε τι

Αν δεν είναι κανείς μικρόψυχος

Όποιος θέλει να ταξιδέψει πέρα από τ' ακρωτήρι Μπογιαντόρ

πρέπει να ταξιδέψει πέρα από τον πόνο

Ο Θεός χάρισε στη θάλασσα κίνδυνο και άβυσσο

όμως πάνω της καθρέφτισε και τον ουρανό

http://literaryjoint.blogspot.gr/2012/03/fernando-pessoa-mar-portugues.html