Αυτό ξέφυγε

Αντιστάθηκε στην αντιπαροχή
ανακαινίσθηκε
στολίστηκε
με τη γλάστρα του
το λιθόστρωτο προαύλιο
σταμνιά και πήλινα διακοσμητικά

κι αποκλείστηκε
Πολυκατοικίες τριγύρω
Κάγκελα παντού
Όχι που θα γλύτωνε
Γειτονιές και γωνιές της Αθήνας που μας ξέφυγαν

Ανακυκλώσιμα υλικά

ή

Η χαμένη προτομή του Χοσέ Μαρτί

Συμβολισμός ή σουρεαλισμός: Χοσέ Μαρτί = "αντίσταση"

Δείτε και σχετικό άρθρο για την καινοφανή επιχειρηματική δραστηριότητα.

Άγνωστες γωνιές

Τα κτίρια που χτίστηκαν στα μέσα του 20ου αιώνα από ανθρώπους με μεράκι και άποψη ξεχωρίζουν και, παρόλο το τσιμέντο και την κακογουστιά της αντιπαροχής που τα περιβάλλει, βρίσκουν τον τρόπο να μας ξαφνιάζουν και να μας αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ιστορίας της πόλης.

Η ταπεινή, πλην κεντρική, πλατεία Κάνιγγος οριοθετείται στη μια πλευρά της από το άλλοτε κραταιό Υπουργείο Εμπορίου που καταλαμβάνει ένα οικοδομικό τετράγωνο. Κτίριο επιβλητικό μεν αλλά ουδέτερο εξωτερικά, δεν προσελκύει τα βλέμματα των περαστικών. Έχει "γράψει" κάποια ασπρόμαυρα πλάνα στις κλασσικές ελληνικές ταινίες που άφηναν την κάμερα να κλέψει σκηνές από την πόλη, αλλά γενικά παραμένει άγνωστο και πνιγμένο στο καυσαέριο μέσα σε πλήθος πολυόροφων κτιρίων.

Το πρώτο που σε εντυπωσιάζει είναι η μεγαλοπρεπής ξύλινη κατασκευή της εισόδου που οδηγεί σε μια ευρύχωρη αίθουσα υποδοχής στο ισόγειο του κτιρίου με μαρμάρινη επένδυση που αναδύει το άρωμα των δεκαετιών. Παρά τις ρωγμές στους σοβάδες και την προφανή ανάγκη για ανακαίνιση, είδα με έκπληξη σε κάποιο σημείο της αίθουσας υποδοχής ένα διακριτικό πέτρινο μνημείο με επιγραφή:

 "Ο Ακρογωνιαίος Λίθος της Ελευθερίας-the cornerstone of freedom"

17 Ιουνίου 1948

Ψάχνοντας το διαδίκτυο εντόπισα αντίστοιχα μνημεία (αναμνηστικές επιγραφές πάνω σε μαρμάρινους κύβους) σε πολλά σημεία της Αμερικής, Καναδά, Αγγλίας και γενικά σε περιοχές που είχε εμπορική δραστηριότητα η επιχείρηση μαρμάρων της Indiana. Όπως μπορείτε να δείτε στις φωτό, η επιγραφή που αναφέρεται στην Ελλάδα είναι διαφορετική από εκείνη στην Αγγλία (Bedford) και αποτελεί ύμνο στο ελληνικό πνεύμα (μάλλον στο αρχαίο, γιατί το σύγχρονο δεν είναι και τόσο ανταγωνιστικό) που οδήγησε την ανθρωπότητα στην κυριαρχία του σύμπαντος (made man the master of te universe)- τρομάρα μας.

Μαρμάρινο μνημείο της Indiana Limestone Company στο Bedford, Μ. Βρετανία

Άψυχα υλικά, κατασκευές που ο δημιουργός τους τούς έδωσε πνοή και περιμένουν υπομονετικά να τα ανακαλύψουμε...

Τοιχογραφία με εμφανή τα σημάδια του χρόνου από την αίθουσα του ισογείου. 
Διακρίνονται σκηνές από επαγγελματική δραστηριότητα τεχνιτών και εμπόρων.   

1885, Αθήνα, "Πατησίων"



Ε. Μ. Πολυτεχνείο, 1885, by Loizos Lantsa

Τελικά τα καταφέραμε, γιατί περί άθλου πρόκειται!
Γεμίσαμε με τσιμέντο (οπλισμένο σκυρόδεμα) και άσφαλτο κάθε σπιθαμή γής.
Συγκεντρώσαμε εκατομμύρια ψυχές (5-7.000.000) σε μια περιοχή που με το ζόρι θα άντεχε τους μισούς.
Τους δώσαμε κίνητρα για να κινούνται με αυτοκινούμενα οχήματα σε αναλογία που με λίγη προσπάθεια θα προσεγγίσει το 1 προς 1.
Τους κάναμε τον βίο αβίωτο για να τρέχουν πίσω από τον ίσκιο τους πότε ψάχνοντας για πάρκιν πότε αφήνοντας και μαζεύοντας παιδιά και πότε κυνηγώντας άπιαστα λεφτά.
Τους σπρώξαμε να επενδύσουν το μέλλον το δικό τους και των δισέγγονων  τους σε ντουβάρια-κλουβιά μηδαμινής αξίας.  
Τους παρακολουθούμε να δηλητηριάζουν το σώμα τους, πνιγμένοι σε τόνους λίπους, αλατιού, ζάχαρης και λάιτ προϊόντων.


Και τέτοιες μέρες γιορτινές, οδηγούμεθα ως αγέλη αμνοεριφίων σε εμπορικά κέντρα μαζικής εστίασης και ταχυφάγου διασκέδασης για να κοινωνήσουμε του πνεύματος των χριστουγέννων και να μεταλάβουμε σε πλαστικοποιημένα ποτήρια του ενανθρακωμένου αναψυκτικού.
Κόκκινοι γελαστοί αγιοβασίληδες μας προσκαλούν στο μόνο αντίδοτο της κρίσης:
Καταναλώστε, είναι μεταδοτικό.

Και τελικά μας φταίει η κρίση, το ΔΝΤ, οι κακοί, οι άλλοι. Ποτέ εμείς. Στο μεταξύ, ας προχωρήσουμε στην μοναδική πράξη συνεπούς οικολογικής αντίδρασης:

Ας πιάσουμε το χέρι του συντρόφου μας,
και ας μιλήσουμε στα παιδιά για εκείνα τα δικά μας χριστούγεννα που τα παραμύθια είχαν ακόμα τη γλύκα της ζάχαρης και ελάχιστες από τις σημερινές της θερμίδες.

Μπορεί να έχει κοπεί το δώρο χριστουγέννων, μπορεί οι μισθοί να πετσοκόβονται ή και να χάνονται, μπορεί η αβεβαιότητα να παραλύει κάθε προσπάθεια απεγκλωβισμού όμως αυτό είναι ακριβώς το πρόβλημα: η παραίτηση.

Κι ιδιαίτερα για νέους ανθρώπους, αυτό είναι ανεπίτρεπτο.
Ναι, η κρίση είναι εδώ και θα μείνει εδώ.
Για όλους.
Είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία μοναδική για επαναπροσδιορισμό των στόχων μας και μια νέα πιο ουμανιστική (ανθρωπιστική) θεώρηση του μέλλοντος.

Χαμογελάστε λοιπόν.
Είναι μεταδοτικό!
 Αισιοδοξία.
Venceremos!