Σκάλα για τον ουρανό

Υπάρχει μια κυρία που είναι σίγουρη
Πως ότι λάμπει είναι χρυσός
Κι αγοράζει μία σκάλα για τον ουρανό

μία σκάλα για τον ουρανό

There's a lady 

who's sure
All that glitters 

is gold
And she's 

buying a stairway to heaven.

Κλασσικό Ροκ - 1971 Led Zeppelin (IV)

Σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας

Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!

Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

Οδυσσέας Ελύτης, "Η Μαρίνα των Βράχων"

Το τραίνο των 8μμ

Brugge, Μάρτιος 2011, Στο σταθμό νυχτώνει

Ηδονικά Αγάλματα Σπασμένα Είδωλα

Ὁ Ἡδονικὸς Ἐλπήνωρ

Κι όμως τ' αγάλματα

λυγίζουν κάποτε, μοιράζοντας τον πόθο

στα δυο, σαν το ροδάκινο· κι η φλόγα

γίνεται φίλημα στα μέλη κι αναφιλητό

κι έπειτα φύλλο δροσερό που παίρνει ο άνεμος·

λυγίζουν· γίνουνται αλαφριά μ' ένα ανθρώπινο βάρος.

Δεν το ξεχνάς. - Τ' αγάλματά ειναι στο μουσείο.

- Όχι, σε κυνηγούν, πώς δεν το βλέπεις;

θέλω να πω με τα σπασμένα μέλη τους,

με την αλλοτινή μορφή τους που δε γνώρισες

κι όμως την ξέρεις.

- Τ' αγάλματά ειναι στο μουσείο.

Καληνύχτα.

- ... γιατί τ' αγάλματα δεν είναι πια συντρίμμια,

είμαστε εμείς.

Τ' αγάλματα λυγίζουν αλαφριά ... καληνύχτα.

και θα χαθώ

Και θα ριχτώ μέσα στο κύμα θα ριχτώ

αφρός θα γίνω βότσαλο, βότσαλο αλμυρό


και θ' αρνηθώ, όλο τον κόσμο θ' αρνηθώ
κοντά σου ούτε, ούτ' ένα λεπτό


Στίχοι: Κυριάκος Ντούμος
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Ισιδώρα Σιδέρη
Άλλες ερμηνείες: Μιχάλης Χατζηγιάννης

H2O

Πέτρωσε το καράβι στη μέση του γιαλού,

πιάστηκε μες στο δίχτυ του γαλανού νερού.

Το πρώτο το τραγούδι
Στίχοι: Θοδωρής ΓκόνηςΠρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου

Μουσική: Γιώργος Ανδρέου

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου - η μοναξιά του αστικού πεδίου

Κι αν είσαι άνθρωπος κι αν είσαι εργοστάσιο
κι αν είσαι μια ξανθή μοντέρνα πόλη


Είσαι για μένα κούραση το βράδυ
μια μηχανή που σώπασε
μια ετοιμόρροπη φωνή


Είσαι η στάμνα μου για ένα καλοκαίρι

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Κι αν είσαι άνθρωπος

Από τη συλλογή Ποιήματα για ένα καλοκαίρι (1963)

περιλαμβάνεται στο βιβλίο "Ο Δύσκολος Θάνατος", εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ

Περισσότερα για τον σημαντικό ποιητή (σ'αυτόν αναφέρεται ο Σαββόπουλος στην Θανάσιμη Μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη) στο site

http://www.e-poema.eu/poem.php?id=45

Ξανθός όμορφος ο εχθρός του βασιλείου

Η ένδοξη Ρώμη σε περίμενε τόσους αιώνες

σε προφητείες έλεγε τον ερχομό σου

κι εσύ αφομοιώθηκες;

Μιχάλης Κατσαρός, Κατά  Σαδδουκαίων, ο τελευταίος στίχος του ποιήματος του τίτλου

Μιχάλης Κατσαρός.
Γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το 1920.

Πέθανε στην Αθήνα το  πρωϊ της 21ης Νοεμβρίου 1998. 

Η πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία σημειώθηκε το 1946, με τη δημοσίευση του ποιήματος "Το Μπαρμπερίνικο καράβι" στο περιοδικό "Ελεύθερα Γράμματα".

Tον ίδιο χρόνο δημοσίευσε σε ελεύθερο στίχο το ποίημα "Βγενιώ" στο ίδιο περιοδικό (δείτε την σχετική ανάρτηση στο διαδίκτυο).

http://www.sarantakos.com/kibwtos/elgr/katsaros_bgeniw.htm

Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Μεσολόγγι", 1949, "Κατά Σαδδουκαίων", 1953, "Οροπέδιο", 1956, "Σύγγραμμα", 1975, "Πρόβα και ωδές", 1975, "Ενδύματα", 1977, "Αλφαβητάριο - ποιήματα Α-Ω", 1978, "Ονόματα", 1980, "3Μ+3Μ=6Μ", 1981, "4 μαζινό", 1982, "Μείον ωά", 1985, "Ο πατέρας του ποιητή", 1987, "Κορέκτ, φόβος του ποιητή", 1996, "Εννέα το επτά", 1997, τα δοκίμια "Πας-Λακίς Michelet", 1973, "Σύγχρονες μπροσούρες", 1977-78, "Αυτοκρατορική πραγματικότητα", 1995, "Το κράτος εργοδότης", 1996, και το μυθιστόρημα "Οι συλλέκται της Μονόχρα", 1980.

Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και μελοποιήθηκαν από τους Μ. Θεοδωράκη, Γ. Μαρκόπουλο και Α. Κουνάδη.

Διαβάστε ποιήματά του κι εδώ:

http://www.poiein.gr/archives/3171/index.html#more-3171

φυγή

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας

έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στο πρωινό χορτάρι
ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.


H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε
με τόσο πάθος.


Kι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε
μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα
εκείνου του ανθρώπου
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε


μέσα στη φυγή.
(Γιώργος Σεφέρης, Φυγή,  από τα Ποιήματα , Ίκαρος 1974)

οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν το καλοκαίρι του 2009
με τα κύματα σκηνικό, κάπου στις ακτές της αττικής

Οι μικροί γαλαξίες

Πάνε κι έρχονται οι άνθρωποι πάνω στη γη.

Σταματάνε για λίγο, στέκονται ο ένας

αντίκρυ στον άλλο, μιλούν μεταξύ τους.

Έπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν

σαν πέτρες που βλέπονται.

Όμως, εσύ,

δε λόξεψες, βάδισες ίσα, προχώρησες

μες από μένα, κάτω απ’ τα τόξα μου,

όπως κι εγώ: προχώρησα ίσα, μες από σένα,

κάτω απ’ τα τόξα σου.

Σταθήκαμε ο ένας μας μέσα στον άλλο, σα νάχαμε φτάσει.

Βλέποντας πάνω μας δυο κόσμους σε πλήρη

λάμψη και κίνηση, σαστίσαμε ακίνητοι

κάτω απ’ τη θέα τους -

Ήσουν νερό,

κατάκλυσες μέσα μου όλες τις στέρνες.

Ήσουνα φως, διαμοιράστηκες. Όλες

οι φλέβες μου έγιναν άξαφνα ένα

δίχτυ που λάμπει: στα πόδια, στα χέρια,

στο στήθος, στο μέτωπο.

Τ’ άστρα το βλέπουνε, ότι:

δυο δισεκατομμύρια μικροί γαλαξίες και πλέον κατοικούμε τη γη.

(Νικηφόρος Βρεττάκος, Το βάθος του κόσμου, 1961)

Οι γάτες των ναυτικών (Rotterdam 4-4-1948)

Ανακάτευα παλιές οικογενειακές φωτογραφίες και βλέποντας την αναρτημένη φωτο θυμήθηκα τους στίχους του Νίκου Καββαδία από το ποίημα "Οι γάτες των ναυτικών". Κρυμμένη στη σκιά, μόλις διακρίνεται κάτω από το χειροποίητο σκαμνάκι η γάτα του πλοίου.

Oι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν,

που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί,

κι αυτή, σαν απ' τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι,

περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί.

Στην πίσω πλευρά της φωτογραφίας με σταθερό χέρι γράφει:

Rotterdam 4-4-1948

O captain, my captain (Walt Whitman -απόσπασμα)

My Captain does not answer,

his lips are pale and still;

My father does not feel my arm,

he has no pulse nor will;

The ship is anchor’d safe and sound,

its voyage closed and done;

From fearful trip, the victor ship, comes in with object won;