εγώ κι ο Καμίνσκι

"Δεν είναι σημαντικό να είσαι σημαντικός", είπε ο Καμίνσκι. "Η ζωγραφική είναι σημαντική."

Το βιβλίο που με γνώρισε στον Ντάνιελ Κέλμαν ήταν η "ΦΗΜΗ".
Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο στο οποίο αναφέρεται προηγούμενη ανάρτηση.

Το "εγώ κι ο Καμίνσκι" είναι από τα πρώτα βιβλία του συγγραφέα, παλαιότερο και γι αυτό στη σωστή τιμή   (προσφορά 2,90€ σε γνωστό εκπτωτικό βιβλιοπωλείο του κέντρου).

Πρόκειται για το οδοιπορικό ενός νεαρού μάλλον αποτυχημένου δημοσιογράφου που συγκεντρώνει υλικό για να γράψει ένα βιβλίο για τον επιτυχημένο, ηλικιωμένο και τυφλό ζωγράφο Μάνουελ Καμίνσκι. Ο Κέλμαν στις 175 σελίδες του βιβλίου βρίσκει την ευκαιρία για ένα δηκτικό σχολιασμό της δημοσιογραφίας και της τέχνης.
Ο δημοσιογράφος, θρασύς, επίμονος και στο κυνήγι της αρπαχτής προσπαθεί να καταγράψει τις σκέψεις, τα ενδιαφέροντα στιγμιότυπα της πορείας του Καμίνσκι που ζεί απομονωμένος, καταξιωμένος αλλά σχεδόν ξεχασμένος σ' ένα χωριό στις Άλπεις.  Χρησιμοποιεί κάθε νόμιμο ή παράνομο μέσο (λαδώνοντας, παραβιάζοντας, αρπάζοντας) για να εντοπίσει τα κομβικά σημεία στην ωρίμανση της τέχνης του Καμίνσκι, να φωτίσει σκοτεινές πτυχές και προσωπικές στιγμές του ζωγράφου και ελπίζει ότι τελικά το προϊόν του θα πωληθεί ακριβά ως "βιογραφία Καμίνσκι" την κατάλληλη στιγμή, δηλαδή με τον θάνατο του καλλιτέχνη που προσδοκά να συμβεί στο σωστό timing: μόλις τελειώσει η συγγραφή της βιογραφίας.
Στην προσπάθειά του αυτή ο δημοσιογράφος έρχεται αντιμέτωπος με τον κυνισμό του δημιουργού, την ματαιότητα της αναζήτησης σκοπού στο τυχαίο, το χάος της καθημερινότητας και την δυναστεία του ασήμαντου.

Στο γνώριμο ύφος του Κέλμαν το βιβλίο, δεν είναι ξεχωριστό αλλά έχει αναγνωρίσιμο στυλ, δεν κουράζει είναι ευχάριστο και ενδιαφέρον και ως πρωτόλειο προετοιμάζει τον αναγνώστη για τις επόμενες επιτυχημένες εμφανίσεις του συγγραφέα στον εκδοτικό χώρο.

Δείτε και το link:

http://quarterlyconversation.com/me-and-kaminski-by-daniel-kehlmann-review

cupcakes

Φήμη, Ντάνιελ Κέλμαν

"Αναρωτιέστε γιατί αποτυγχάνουν τόσα πράγματα; Επειδή οι άνθρωποι θέλουν να είναι πολλά ταυτόχρονα. Στην κυριολεξία. Θέλουν να είναι πολλοί. Πολύπλευροι. Να έχουν πολλές ζωές. Αλλά μόνο στην επιφάνεια, όχι κατά βάθος. Η τελευταία προσπάθεια σκοπεύει να γίνουμε ένας. Με τον εαυτό μας, με τα πάντα". 

Η "ΦΗΜΗ" του Ντάνιελ Κέλμαν είναι ένα σπονδυλωτό έργο, ένα ψηφιδωτό που ολοκληρώνεται μέσα από εννέα αυτόνομες αλλά και αλληλένδετες ιστορίες.

Εγκιβωτισμός είναι η λέξη ης μοδός. Ιστορίες μέσα σε ιστορίες που μιλούν για άλλες ιστορίες κοκ. Δύσκολο;

Κι όμως ο Κέλμαν καταφέρνει να παραθέσει ευκολοδιάβαστα διηγήματα που κρύβουν βαθύτερους προβληματισμούς αφήνοντας όμως τον αναγνώστη να διαλέξει επίπεδο και να εμβαθύνει όσο θέλει ή όσο αντέχει.

Το βιβλίο είναι οικονομικό από κάθε άποψη: οικονομία χρόνου, οικονομία εκφραστική και αισθητική, προσιτό (συγκριτικά) στην τιμή. Είναι όμως πληθωρικό όσον αφορά τα νοήματα και τα ερεθίσματα για προβληματισμό χωρίς να απεμπολεί την αμεσότητα και την ικανοποίηση του αναγνώστη. Σχολιάζει καυστικά την καθημερινότητα που αντιμετωπίζει κάθε κοινός θνητός, την σχέση μας με την τεχνολογία, τις αυταπάτες και τους "βαθμούς ελευθερίας" που μας κατευθύνουν. O Κέλμαν σαν μικρός θεός, όπως είναι άλλωστε κάθε συγγραφέας, παρακολουθεί τους ήρωές του διακριτικά αλλά παρεμβαίνει κατά βούληση (τι θεός θα ήταν άλλωστε) είτε για να τους βγάλει από αδιέξοδα είτε για να τους σπρώξει βαθύτερα στη δίνη των καταστάσεων και της αυτογνωσίας.

Βιβλίο παντός καιρού και πάσης διάθεσης.

Ντάνιελ Κέλμαν, κατά τα φαινόμενα θα ξανασχοληθούμε μαζί του

O Ντάνιελ Κέλμαν γεννήθηκε το 1975 στο Μόναχο. Δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα το 1997, σε ηλικία 22 χρόνων. Έγινε πασίγνωστος στη Γερμανία το 2004 με το μυθιστόρημα Eγώ και ο Kαμίνσκι (μτφρ. Kώστας Kοσμάς, Eκδ. Kαστανιώτη, 2008), ενώ το 2005 με το μυθιστόρημα Η μέτρηση του κόσμου (μτφρ. Kώστας Kοσμάς, Eκδ. Kαστανιώτη, 2007) έμεινε για μήνες στην πρώτη θέση των ευπώλητων βιβλίων της χώρας του και μεταφράστηκε στις σπουδαιότερες γλώσσες του κόσμου. Tο μυθιστόρημα σε εννέα ιστορίες με τίτλο Φήμη κυκλοφόρησε στη Γερμανία στις αρχές του 2009. Θεωρείται το νέο μεγάλο ταλέντο της σύγχρονης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.