Το αίνιγμα του πάντοτε και του ποτές

Τίποτα στην ζωή δεν είναι αίνιγμα 

ΜΑΛΛΟΝ Ή ΗΤΤΟΝ

…πρέπει όλα να ειπωθούν

πρέπει τα πάντα πια να βγούνε στο φως

για να πετάξουμε απ’ τα γλωσσάρια

τις δυο ασήμαντες

άχρηστες όσο και κούφιες λέξεις:

το “πάντοτε” και το “ποτές”

και ναν το πάρουμε τελειωτικά

απόφαση:

η σάρκα -ναι- είν’ πρόθυμη

όμως το πνεύμα

φορές φορές

-ωιμέ-

είν’ ασθενές.

“ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΟΔΩΝΕΣ (1978)

Δείτε και το link Ν. Εγγονόπουλος

Το καράβι του δάσους 

ξέρω ότι

αν είχα

μια φορεσιά

- ένα φράκο -

χρώματος πράσινο ανοιχτό

με μεγάλα κόκκινα σκοτεινά λουλούδια

αν στη θέση τής

αόρατης

αιολικής άρπας που μου χρησιμεύει

για κεφάλι

είχα μια τετράγωνη πλάκα

πράσινο σαπούνι

έτσι που ν' ακουμπά

απαλά

η μια της άκρη

ανάμεσα στους δυο μου ώμους

αν ήτανε δυνατό

ν' αντικαταστήσω

τα ιερά σάβανα

της φωνής μου

με την αγάπη

που έχει

μια μεταφυσική μουσική κόρη

για τις μαύρες ομπρέλλες της βροχής

ίσως τότες

μόνο τότες

θα μπορούσα να πω

τα φευγαλέα οράματα

της χαράς

που είδα κάποτες

- σαν ήμουνα παιδί -

κοιτάζοντας ευλαβικά

μέσα στα στρογγυλά

μάτια

των πουλιών

Νίκου Εγγονοπούλου (Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν, 1938)

μια αναφορά της Σοφίας Νικολαϊδου από το βιβλίο της "Χορεύουν οι ελέφαντες"

Μερικές φορές το νόημα δεν κρύβεται στις φράσεις αλλά στους ήχους, εκεί που χτυπάνε οι λέξεις 

date obolum Belisario

Ο Βελισάριος
δια χειρός Ν. Εγγονόπουλου

Δώστε τον οβολό σας στον Βελισάριο (date obolum Belisario)

Αφορμή για να ψάξω και να ξαναθυμηθώ την ιστορία του στρατηγού Βελισάριου (505-565μχ,, Βυζάντιο) και τα χρόνια του Ιουστινιανού ήταν δυό ποιήματα:

• ένα ποίημα του Μπόρχες (ποιού άλλου), κι ένα αντίστοιχο
• του Νίκου Εγγονόπουλου από το βιβλίο του "Η Κοιλάδα με τους Ροδώνες" που περιλάμβανε και μια ολοσέλιδη σύνθεση του σουρρεαλιστή ποιητή με θέμα τον στρατηγό του Βυζαντίου που βγήκε νικητής από τα πεδία των μαχών αλλά ηττήθηκε κατακράτος στα θέματα πολιτικής.

Μωσαϊκό με τον Βελισάριο

Ο βυζαντινός στρατηγός Βελισάριος (6ος αι. επί Ιουστινιανού) αν και έχαιρε εκτίμησης και αποδοχής  για τις επιτυχίες του στα πεδία των μαχών εναντίον των εχθρών της αυτοκρατορίας, έπεσε θύμα συκοφαντιών στο εσωτερικό του κράτους και έφτασε στο σημείο να ζητιανεύει για τον επιούσιο. 

Χόρχε Λουίς  Μπόρχες, "Σ' εκείνον που δεν είναι νέος πια"

 Μπορείς την τραγική σκηνή από τώρα να δεις,

το κάθε πράγμα στη σωστή του θέση

το ξίφος και η στάχτη στη Διδώ

ένας οβολός για τον Βελισάριο

...

Το τέλος κιόλας σε κυκλώνει. Είναι το σπίτι

όπου ξοδεύεις το αργόσυρτο πια δειλινό που σ' απομένει

κι ο δρόμος που κοιτάς κάθε πρωΐ

Εγγονόπουλος, "Ο Βελισάριος", Στην κοιλάδα με τους ροδώνες

σὰ βόγγαε ἡ ἅγια αὐτοκρατορία

ἀπὸ τὰ δεινὰ

ὅταν τὸ ἔθνος λύγαε ἀπὸ

τὶς ἐπιθέσεις τῶν Βαρβάρων

κι ἡ ἐπικράτεια ὁλόκληρη γονάτιζε μὲ τ’ ἀλλεπάλληλα

τῶν ἐχτρῶν χτυπήματα

πάντα σ’ αὐτὸν προσφεύγαν

γιὰ ν’ ἀπαλλάξη τὴ χώρα ἀπὸ τὰ βὰσανα

ἀπ’ αὐτὸν πάλι ἐπροσδοκοῦσαν

τὴν ἀπολύτρωση

τὴ σωτηρία

κι ἔπειτα;

ἔπειτα: ποῦ τὸν ξέραν

ποῦ τὸν εἴδανε:

ἔτσι

στοὺς τελευταίους ἀκριβῶς χρόνους τῆς φθίνουσας περιόδου «τοῦ ’30»

ἀναμεσὶς

στοὺς φιλόδοξους μὲ τ’ ἀκαθόριστα σχέδια

τοὺς ἄγρια λυσαγμένους – παρ’ ὅλο τὸ ἰσχνότατο τῶν ἐφοδίων τους –

γιὰ μιὰν ὅσο μποροῦσαν πλατύτερη ἐπικράτηση

τοὺς ἄγουρους – σαλιάρηδες – διακονιαρέους καὶ κλέφτες τῆς δόξας

ξεκίνησε νεώτατος ὁ Βελισάριος

παρέα με τὸν Ἀνδρέα τὸν Ἐμπειρῖκο

νὰ δημιουργήση

καὶ νὰ ζήση

Δείτε και το Link
http://en.wikipedia.org/wiki/Belisarius

ο Χρόνος, η Αιωνιότητα, το Πάντοτε και το Ποτέ(ς) - Συσχετισμοί...

ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΕΣ
Το φίδι που ζώνει τη θάλασσα και είναι η θάλασσα
το κουπί του Ιάσωνα που δε σταματάει
το καινούργιο του Σίγκουρντ σπαθί.
Τα μόνα πράγματα που αντέχουνε στο χρόνο
είναι εκείνα που δεν υπήρξαν ποτέ.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Δεκαπέντε Νομίσματα, Από τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ σε μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

ΜΑΛΛΟΝ ή ΗΤΤΟΝ
ε! όχι και να λογίζεται
καλός ορύκτης
κειός που καταχωνιάζει
βαθειά στα έγκατα της γης
την πάσα αλήθεια
το κάθε μυστικό
την όποια λύση!

πρέπει όλα να ειπωθούν
πρέπει τα πάντα πια να βγούνε στο φως
για να πετάξουμε από τα γλωσσάρια
τις δυο ασήμαντες
άχρηστες όσο και κούφιες λέξεις:
το "πάντοτε" και το "ποτές"

και ναν το πάρουμε τελειωτικά
απόφαση:
η σάρκα - ναι - είν' πρόθυμη
όμως το πνεύμα
φορές φορές
- ωιμέ -
είν' ασθενές

νεράιδες
και τα δέντρα
στην αμφιλύκη
και στις άγκυρες
του
σαλπιγκτού

Νίκος Εγγονόπουλος, από το βιβλίο Στην κοιλάδα με τους ροδώνες, Έκδοση ΙΚΑΡΟΣ


Τί φθορά κι αυτή η αιωνιότητα.
Τί σκουλήκι.

Γιάννης Κοντός, από την ποιητική συλλογή Δευτερόλεπτα  του φόβου, Έκδοση ΚΕΔΡΟΣ

an equation is something for eternity
μια εξίσωση είναι κάτι αιώνιο (που θα κρατήσει αιώνια)
Αϊνστάιν

σημείωση: το "σκουριασμένο ζεύγος" που πανηγυρίζει στην φωτό είναι γλυπτό του evis (Έβη Χρήστου)

Νυχτερινά (;) Τοπία

Νίκου Εγγονόπουλου
ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΒΑΦΗ
(ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ - ΑΛΛΩΣΤΕ) - απόσπασμα

...κάποτε θέλησε κι αυτός

κάπου μακριά να φύγη

μα εκατέβη στο γιαλό

και δεν είχε καράβι

Γι' άλλους απαισιόδοξο, και γι' άλλους ρεαλιστικό το τετράστιχο του Ν. Εγγονόπουλου.
Με καταγεγραμμένη αναφορά στην Καβαφική Πόλη "δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό"


Προτιμώ να το προσεγγίζω πιο ευδιάθετα.
Να σκέφτομαι άλλα πλοία, άλλα ταξίδια, σε τοπία πιο φωτεινά.

Και εξηγούμαι οσονούπω,
υπερρεαλιστικά:


ΜΑ ΕΚΑΤΕΒΗ ΣΤΟ ΓΙΑΛΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΡΑΒΙ
(Μικρή Επαναλαμβανόμενη Ιστορία Νεολληνικού Ρεαλισμού )


Τετράστιχα θερινού άλγους
εκδρομέων σε νησιωτικό προορισμό
που απόκαμαν στην προκυμαία
αναμένοντας την "Δημητρούλα",


επιδοτούμενο πλοίο ταλαίπωρο
πτωχεύσαντος εφοπλιστικού οίκου,
που με τις βοηθητικές μηχανές
αναζητά τον προορισμό, ματαίως.

Υπομονή κουρασμένε ταξιδιώτη
η αναμονή σου θα δικαιωθεί εντέλει
Κάποιο καράβι θα βρεθεί για σε
Αλλά δεν ξέρεις πότε, κι όχι ποτέ

Αλλά για τους δικτυωμένους τεχνοκράτες υπάρχει η ιστοσελίδα που μάς γλυτώνει από τα συναφή βάσανα (και συνάμα μας ταξιδεύει) - ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ.

http://syros-observer.aegean.gr/ais/

Ψάξτε το και φυλάξτε το (για την επόμενη θαλασσινή εξόρμηση)

Τουλάχιστον θα γνωρίζετε πού είναι το πλοίο!!!

(Ρυθμικά: πούναι το πλοίο, οέο, πούναι το πλοίο)