date obolum Belisario

Ο Βελισάριος
δια χειρός Ν. Εγγονόπουλου

Δώστε τον οβολό σας στον Βελισάριο (date obolum Belisario)

Αφορμή για να ψάξω και να ξαναθυμηθώ την ιστορία του στρατηγού Βελισάριου (505-565μχ,, Βυζάντιο) και τα χρόνια του Ιουστινιανού ήταν δυό ποιήματα:

• ένα ποίημα του Μπόρχες (ποιού άλλου), κι ένα αντίστοιχο
• του Νίκου Εγγονόπουλου από το βιβλίο του "Η Κοιλάδα με τους Ροδώνες" που περιλάμβανε και μια ολοσέλιδη σύνθεση του σουρρεαλιστή ποιητή με θέμα τον στρατηγό του Βυζαντίου που βγήκε νικητής από τα πεδία των μαχών αλλά ηττήθηκε κατακράτος στα θέματα πολιτικής.

Μωσαϊκό με τον Βελισάριο

Ο βυζαντινός στρατηγός Βελισάριος (6ος αι. επί Ιουστινιανού) αν και έχαιρε εκτίμησης και αποδοχής  για τις επιτυχίες του στα πεδία των μαχών εναντίον των εχθρών της αυτοκρατορίας, έπεσε θύμα συκοφαντιών στο εσωτερικό του κράτους και έφτασε στο σημείο να ζητιανεύει για τον επιούσιο. 

Χόρχε Λουίς  Μπόρχες, "Σ' εκείνον που δεν είναι νέος πια"

 Μπορείς την τραγική σκηνή από τώρα να δεις,

το κάθε πράγμα στη σωστή του θέση

το ξίφος και η στάχτη στη Διδώ

ένας οβολός για τον Βελισάριο

...

Το τέλος κιόλας σε κυκλώνει. Είναι το σπίτι

όπου ξοδεύεις το αργόσυρτο πια δειλινό που σ' απομένει

κι ο δρόμος που κοιτάς κάθε πρωΐ

Εγγονόπουλος, "Ο Βελισάριος", Στην κοιλάδα με τους ροδώνες

σὰ βόγγαε ἡ ἅγια αὐτοκρατορία

ἀπὸ τὰ δεινὰ

ὅταν τὸ ἔθνος λύγαε ἀπὸ

τὶς ἐπιθέσεις τῶν Βαρβάρων

κι ἡ ἐπικράτεια ὁλόκληρη γονάτιζε μὲ τ’ ἀλλεπάλληλα

τῶν ἐχτρῶν χτυπήματα

πάντα σ’ αὐτὸν προσφεύγαν

γιὰ ν’ ἀπαλλάξη τὴ χώρα ἀπὸ τὰ βὰσανα

ἀπ’ αὐτὸν πάλι ἐπροσδοκοῦσαν

τὴν ἀπολύτρωση

τὴ σωτηρία

κι ἔπειτα;

ἔπειτα: ποῦ τὸν ξέραν

ποῦ τὸν εἴδανε:

ἔτσι

στοὺς τελευταίους ἀκριβῶς χρόνους τῆς φθίνουσας περιόδου «τοῦ ’30»

ἀναμεσὶς

στοὺς φιλόδοξους μὲ τ’ ἀκαθόριστα σχέδια

τοὺς ἄγρια λυσαγμένους – παρ’ ὅλο τὸ ἰσχνότατο τῶν ἐφοδίων τους –

γιὰ μιὰν ὅσο μποροῦσαν πλατύτερη ἐπικράτηση

τοὺς ἄγουρους – σαλιάρηδες – διακονιαρέους καὶ κλέφτες τῆς δόξας

ξεκίνησε νεώτατος ὁ Βελισάριος

παρέα με τὸν Ἀνδρέα τὸν Ἐμπειρῖκο

νὰ δημιουργήση

καὶ νὰ ζήση

Δείτε και το Link
http://en.wikipedia.org/wiki/Belisarius

a dream within a dream (κι άλλα όνειρα)

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΤΣΟΥΑΝΓΚ ΤΣΟΥ

Ο Τσουάνγκ Τσου ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα, κι όταν ξύπνησε, δεν ήξερε αν ήταν άνθρωπος που ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα ή πεταλούδα που τώρα ονειρευόταν ότι ήταν άνθρωπος.
Herbert Allen Giles, Chuang Tzu (1889)

H ζωή είναι μια μορφή ονείρου. Είμαστε ένα  όνειρο που δεν το ονειρεύεται κανένας, ένα ελεύθερο όνειρο. Κι αυτό το απρόσωπο όνειρο ονομάζεται παγκόσμια ιστορία: εμείς είμαστε σύμβολα ή σημεία αυτού του ονείρου, είμαστε τα πρόσωπα αυτού του μοναδικού ονείρου.

Borges, Το βιβλίο των ονείρων

Παραμυθίες στα χώματα, γι' αυτούς που είναι πλέον κάτω απ' αυτά και για όσους βαδίζουν ακόμη πάνω τους, ενώνοντας έτσι το θάνατο με τη ζωή, το υποθετικό τέλος με την υποθετική διάρκεια, αυτά τα, φαινομενικά, δύο άκρα αντίθετα, που είναι, στην ουσία, το ίδιο ακριβώς πράγμα, δηλαδή ένα όνειρο.

Τι είναι, λοιπόν, αυτό το βιβλίο, όπου, μεταξύ άλλων, τα δέντρα και τα φυτά έχουν ανθρώπινες ιδιότητες, ένας ανδριάντας βλασταίνει και κατεβαίνει από το βάθρο του, μια κρεατομηχανή αποδεικνύεται φιλόζωη, ενώ δύο σφραγιδογλύφοι περνάνε από τις σελίδες κάποιων εγκυκλοπαιδειών για να εξαφανισθούν στη συνέχεια; Τίποτε λιγότερο από ένα σοβαρό παιχνίδι, ένα παίγνιον, εντός του οποίου αναδύονται, από τη φαρδιά κοίτη του μοντερνισμού, μεταλλαγμένα η αισώπεια παραβολή και το παραμύθι. Τίποτε περισσότερο από ένα έργο που διαπνέεται από την ιδέα ότι η ζωή είναι ένα όνειρο και όλοι εμείς όνειρα που ονειρευόμαστε.

Αργύρης Χιόνης, για το βιβλίο του Το Οριζόντιο Ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες, 2009

Tα όρια πραγματικού και φανταστικού κόσμου είναι πολύ δύσκολο να διακριθούν και συχνά τα διαπερνούμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Όταν ο πραγματικός και ο φανταστικός κόσμος ταυτίζονται, ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος κι έχει καταφέρει να κάνει τις φιλοδοξίες του πραγματικότητα. Στα όνειρά μας οι δύο αυτοί κόσμοι αναμιγνύονται, προκαλώντας την έκπληξη και ερωτήσεις στον άνθρωπο αυτό, που προσπαθεί να τα εξηγήσει μάταια.

(Λόγια της Άννας Ρ., μαθήτριας Λυκείου «Και όμως μιλάνε», σελ. 69)
http://www.siderman.gr/psychoanalysis/43-psy-books/91-και-όμως-μιλάνε-έφηβος-λόγος.html

A Dream Within A Dream

Take this kiss upon the brow!

And, in parting from you now,

Thus much let me avow-

You are not wrong, who deem

That my days have been a dream;

Yet if hope has flown away

In a night, or in a day,

In a vision, or in none,

Is it therefore the less gone?

All that we see or seem

Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar

Of a surf-tormented shore,

And I hold within my hand

Grains of the golden sand-

How few! yet how they creep

Through my fingers to the deep,

While I weep- while I weep!

O God! can I not grasp

Them with a tighter clasp?

O God! can I not save

One from the pitiless wave?

Is all that we see or seem

But a dream within a dream?

Edgar Allan Poe (January 19, 1809 – October 7, 1849)

ο Χρόνος, η Αιωνιότητα, το Πάντοτε και το Ποτέ(ς) - Συσχετισμοί...

ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΕΣ
Το φίδι που ζώνει τη θάλασσα και είναι η θάλασσα
το κουπί του Ιάσωνα που δε σταματάει
το καινούργιο του Σίγκουρντ σπαθί.
Τα μόνα πράγματα που αντέχουνε στο χρόνο
είναι εκείνα που δεν υπήρξαν ποτέ.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Δεκαπέντε Νομίσματα, Από τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ σε μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

ΜΑΛΛΟΝ ή ΗΤΤΟΝ
ε! όχι και να λογίζεται
καλός ορύκτης
κειός που καταχωνιάζει
βαθειά στα έγκατα της γης
την πάσα αλήθεια
το κάθε μυστικό
την όποια λύση!

πρέπει όλα να ειπωθούν
πρέπει τα πάντα πια να βγούνε στο φως
για να πετάξουμε από τα γλωσσάρια
τις δυο ασήμαντες
άχρηστες όσο και κούφιες λέξεις:
το "πάντοτε" και το "ποτές"

και ναν το πάρουμε τελειωτικά
απόφαση:
η σάρκα - ναι - είν' πρόθυμη
όμως το πνεύμα
φορές φορές
- ωιμέ -
είν' ασθενές

νεράιδες
και τα δέντρα
στην αμφιλύκη
και στις άγκυρες
του
σαλπιγκτού

Νίκος Εγγονόπουλος, από το βιβλίο Στην κοιλάδα με τους ροδώνες, Έκδοση ΙΚΑΡΟΣ


Τί φθορά κι αυτή η αιωνιότητα.
Τί σκουλήκι.

Γιάννης Κοντός, από την ποιητική συλλογή Δευτερόλεπτα  του φόβου, Έκδοση ΚΕΔΡΟΣ

an equation is something for eternity
μια εξίσωση είναι κάτι αιώνιο (που θα κρατήσει αιώνια)
Αϊνστάιν

σημείωση: το "σκουριασμένο ζεύγος" που πανηγυρίζει στην φωτό είναι γλυπτό του evis (Έβη Χρήστου)

Όνειρα

Διάβαζα πριν από αρκετά χρόνια το βιβλίο της δημοσιαογράφου Οριάνα Φαλάτσι "Αν ο ήλιος πεθάνει" σε φτηνή έκδοση ΒΙΠΕΡ.

Ήταν αρχές δεκαετίας 70. Η Φαλάτσι είχε, μεταξύ άλλων, συναντήσει και καταγράψει τις συζητήσεις της με τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Ρεϊ Μπράντμπερι (Φαρενάιτ 451, Εικονογραφημένος Άνθρωπος κλπ).

"Η σελήνη είναι ένα όνειρο γι' αυτούς που δεν ονειρεύονται", της είχε πεί.

Ήταν η εποχή του ρεαλισμού και του υπαρκτού σοσιαλισμού, της οικονομίας της αγοράς κατά της σοσιαλιστικής ευεξίας, της κατάκτησης της σελήνης, των επιστημονικών επιτευγμάτων, του τέλους της ουτοπίας και της παιδικής ηλικίας, της κατασκοπίας, των συμμετρικών απειλών, του απαγορευμένου καρπού και της φυγής από την Εδέμ της αθωότητας.

Η εποχή της αστυφιλίας, του τσιμέντου, των συμβατικών ενεργειακών ανησυχιών, του ψυχροπολεμικού άγχους και της πυρηνικής αμφισβήτησης.

Η εποχή της ψυχανάλυσης και της κατάθλιψης.

Χάζευα το απόγευμα της 30ης Δεκέμβρη το μουντό αστικό τοπίο από το γραφείο μου, παρακολουθώντας το φώς της χειμωνιάτικης σελήνης να απλώνεται επιβλητικά πάνω από τις στέγες, τις κεραίες και την έρημη χώρα της πρωτεύουσας.

Διαβάζω Μπόρχες, "Περικοπές από ένα απόκρυφο ευαγγέλιο"

• 
  
  Δώσε τα άγια στα σκυλιά και ρίξε τα μαργαριτάρια σου στους χοίρους. Αυτό που έχει σημασία είναι να δίνεις.
  
  
• 
  
  Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα, όλα πάνω στην άμμο χτίζονται, όμως το χρέος μας είναι να χτίζουμε σα να' τανε η άμμος πέτρα...
  
  
• 
  
  Ευτυχισμένοι όσοι αγαπιούνται κι όσοι αγαπούν κι όσοι μπορούν να ξεπεράσουν την αγάπη.
  
  
• 
  
  Ευτυχισμένοι οι ευτυχισμένοι.
  
  

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Όσες φορές έχω προσπαθήσει να αλλάξω τα όνειρά μου, στο τέλος τα όνειρα μου άλλαξαν εμένα (από το fanzine πισχαζόν της Kατερίνας)

Κι ένα παραμύθι για τα όνειρα και ανθρώπους - σκιές ονείρων
(από τον Χόρχε Μπουκάυ)

Οι ....πειραματικές φωτογραφίες, τραβήχτηκαν με την DSLR Olympus, σημαδεύοντας την απαστράπτουσα Αθηναϊκή σελήνη της 30ης Δεκεμβρίου 2009. Δεν είναι βέβαια Ansel Adams (όπως η πιο κάτω φωτογραφία) - δεν τον πλησιάζουν καν, αλλά εμένα μ' αρέσουν και σας τις αφιερώνω εξαιρετικά!

Εγκώμιο Σκιάς

Τα πράγματα

Το μπαστούνι, μια αρμαθιά κλειδιά, κάτι κέρματα,
η απαλή κλειδαριά, κάτι τελευταίες

σημειώσεις που δε θα ξαναδιαβαστούν

τις λίγες μέρες που μου απομένουν, η τράπουλα,
η σκακιέρα, ένα βιβλίο και κάπου στα φύλλα του

η ξεραμένη βιολέτα -ενθύμιο κάποιας βραδιάς

αλησμόνητης ασφαλώς αλλά ήδη ξεχασμένης-
στη δύση ο κόκκινος καθρέφτης πυρπολώντας

ένα δειλινό φαντασίας. Τόσα και τόσα πράγματα,

ομπρέλες, πίπες, άτλαντες, φλιτζάνια, μπιχλιμπίδια

που δουλεύουν για χάρη μας σαν αμίλητοι σκλάβοι,

τυφλά, και απολύτως βουβά!

Θα επιζήσουν περ' από τη  λήθη μας

δίχως να ξέρουν καν πως έχουμε υπάρξει.

ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ, Ποιήματα, ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να μας πληγώσει,
παρά μόνο εκείνοι που αγαπάμε

Για τον μιχάλη