Αρτάβανος, Ξέρξης και ο κύκλος των ανθρωπηίων πρηγμάτων

Μαστιγώνοντας τα κύματα

Ο Ξέρξης δεν έχει ακόμη ζεύξει τον Ελλήσποντο· βρίσκεται στην Αβυδο, όπου εποπτεύει την τεράστια, στρατιωτική και ναυτική του, δύναμη· καθ' οδόν πια προς την Ελλάδα, θέλοντας να την κατακτήσει. Ξαφνικά μελαγχολεί και δακρύζει. 

Τον βλέπει ο σύμβουλος του Ξέρξη Αρτάβανος (γνωστός για την επιφυλακτική του σωφροσύνη κι εξαρχής δύσθυμος και απαισιόδοξος γι' αυτή τη μάταιη, όπως πιστεύει, επιχείρηση) και ζητά να μάθει τον λόγο της δακρυσμένης μελαγχολίας του μεγάλου βασιλιά. 

Κι εκείνος αποκρίνεται: 

Σε κάποια χρόνια, ας πούμε σε εκατό, από όλο αυτόν τον κόσμο μήτε ένας δεν θα υπάρχει πια. 

Οπότε ο Αρτάβανος ρίχνει στη μέση τη φοβερή παρηγοριά: 

«Ο δε θεός γλυκύν γεύσας τον αιώνα φθονερός εν αυτώ ευρίσκεται εών». Που πάει να πει σε πρόχειρα λόγια της σημερινής μας γλώσσας: Ο Θεός δίνει στην ανθρώπινη ζωή γεύση γλυκιά, απέξω· μέσα όμως στο κουκούτσι της αποκαλύπτεται ο ίδιος φθονερός

Πρόκειται για έναν ορισμό της ανθρώπινης μοίρας που ακούγεται, με τις ίδιες λέξεις, τρεις φορές στο έργο του Ηροδότου: 

• πρώτη φορά από το στόμα του αθηναίου σοφού, που αποκαλύπτει τη σοφία του στον ανυποψίαστο ακόμη Κροίσο· 

Όταν αγανακτεί ο φιλόξενος Κροίσος, επειδή ο σοφός Αθηναίος δεν του αναγνώρισε πρωτεία ολβιότητας, ο Σόλων αποφαίνεται: Ω Κροίσε, επιστάμενόν με το θείον παν εόν φθονερόν τε και ταραχώδες επειρωτάς ανθρωπηίων πρηγμάτων πέρι. Και σε μετάφραση: «Κροίσε, εμένα που έμαθα και ξέρω πως το θείον, παντού και πάντα, είναι φθονερό, προκαλώντας ταραχές, με πιέζεις ρωτώντας να μιλήσω για τα ανθρώπινα πράγματα».

• Την ίδια σολώνεια φράση την επαναλαμβάνει σε γράμμα του άλλος αιγύπτιος σοφός, ο Αμασης, στον τύραννο της Σάμου Πολυκράτη, την ώρα ακριβώς της πιο μεγάλης ευτυχίας που τρομάζει τον σάμιο μεγιστάνα· 

Ο αιγύπτιος βασιλιάς Αμασις (φημισμένος για τη στοχαστική του σοφία) προειδοποιεί φιλικά τον διαβόητο τύραννο της Σάμου Πολυκράτη στην ακμή της δόξας του: «Με ανησυχεί πολύ η τόση σου ευτυχία, γνωρίζοντας ότι το θείον είναι φθονερό».

• κι από τον Αμαση περνά η αποκαλυπτική πρόταση στον Αρτάβανο, σ' αυτή την καίρια και κρίσιμη στιγμή για την ευρωπαϊκή ιστορία. 

«Φθονώ» στα αρχαία ελληνικά σημαίνει καταρχήν «στερώ». Ετσι λοιπόν μας θέλησε ο αρχαίος θεός: στερημένους στην πραγματικότητα· όσο γλυκιά κι αν φαίνεται η αλληγορία της ζωής μας.

∆. Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ (απόσπασμα), Το ΒΗΜΑ, 16/05/1999 , Σελ.: B02 Κωδικός άρθρου: B12578B021 ID: 154803

Ο θεός (στη συνολική εκδοχή του θείου) δεν αφήνει τον άνθρωπο να συμμεριστεί (πολύ περισσότερο: να σφετεριστεί) τον δικό του ζωτικό χώρο - αυτό είναι ίσως το βαθύτερο νόημα του θεϊκού φθόνου. Οπότε το ταραχώδες επιβάλλεται μάλλον ως στερητικό παρεπόμενο του θεϊκού φθόνου. Σε αντίθεση δηλαδή προς το αμετάβλητο θείον, κλήρος του ανθρώπου είναι η αδιάλειπτη αλλαγή, με τα εναλλασσόμενα και απρόβλεπτα πάθη της. Από όπου προκύπτει, ως συμπέρασμα, ο συνολικός ορισμός του ανθρώπου: πάν εστι άνθρωπος συμφορή. Που πάει να πει: ο άνθρωπος είναι έρμαιο μιας μοιραίας αλλαγής• συμφέρεται σε ένα περιφερόμενο τροχό, που ο Ηρόδοτος τον ονομάζει αλλού κύκλον των ανθρωπηίων πρηγμάτων.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=440777

Η Πλατεία

Πλατεία Φιλικής Εταιρίας

Τέλος πάντων ορκίζομαι εις Σε, ω ιερά πλην τρισάθλια Πατρίς ! Ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους Σου. Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα τα οποία τόσους αιώνας έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα Σου, εις τα ίδια μου δάκρυα, χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν, και εις την μέλλουσαν ελευθερίαν των ομογενών μου ότι αφιερώνομαι όλως εις Σε. Εις το εξής συ θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου. Το όνομά σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου.

Ανάμεσα στα σικάτα μαγαζιά, τα γνωστά καφέ με τους χρεωκοπημένους celebrities, τους ανερχόμενους ή κατερχόμενους πολιτικούς, τους παρατρερχάμενους δημοσιογράφους, τους καρεκλοκένταυρους διανοητές, τους οικονομικούς αναλυτές της πεντάρας  (να χαρώ εγώ τις προβλέψεις σας τις τότε και τις τώρα) και τους φιλόσοφους του γλυκού νερού και του πολλά βαρύ, ξεφυτρώνουν τα μάρμαρα που δεν πιάνει κακιά σκουριά για να θυμόμαστε μέρες πούρχονται ότι κάποτε κάποιοι είχαν ιδανικά κι οράματα. 

Σήμερα τα όνειρά μας είναι τόσο ρηχά, απλά κι ευτυχώς ανώδυνα:

Mercedes Benz (Janis Joplin 1970)

Oh Lord, won't you buy me a Mercedes Benz ?
My friends all drive Porsches, I must make amends.
Worked hard all my lifetime, no help from my friends,
So Lord, won't you buy me a Mercedes Benz ? 

Oh Lord, won't you buy me a color TV ?
Dialing For Dollars is trying to find me.
I wait for delivery each day until three,
So oh Lord, won't you buy me a color TV ? 

Oh Lord, won't you buy me a night on the town ?
I'm counting on you, Lord, please don't let me down.
Prove that you love me and buy the next round,
Oh Lord, won't you buy me a night on the town ?

Θεέ μου δεν θα μου πάρεις μια μερσεντές

όλοι μου οι φίλοι οδηγούν πόρσε, πρέπει να βρώ παρηγοριά

Ποιά Πλατεία

Πλατεία Κολωνακίου 

Πάμε Πλατεία

απολώλαμεν

κοινώςΤΗΝ ΒΑΨΑΜΕ

Ἂν ἔτι μίαν μάχην νικήσωμεν, ἀπολώλαμεν

279πχ. Asculum - Άσκλο (σημερινό Άσκολι Σατριάνο, Φότζια). Ο Πύρρος (βασιλιάς των Μολοσσών, Ήπειρος) αναδεικνύεται νικήτής επί των Ρωμαίων στην πορεία του προς την Ρώμη αλλά χάνει πολλούς από τους στρατιώτες και τους καλύτερους αξιωματικούς του. Οι Ρωμαίοι έχασαν στη μάχη αυτή 6.000 άνδρες ενώ από την πλευρά του Πύρρου χάθηκαν 3500 άνδρες. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι όταν πήγαν να τον συγχαρούν για τη νίκη του στη μάχη, ο Πύρρος απάντησε με πικρία: 

«Αν νικήσουμε μια ακόμα τέτοια μάχη, θα χαθούμε εντελώς»

 "One more such victory will undo me!"

Πύρρειος ή καδμεία νίκη ονομάζεται μεταφορικά το αποτέλεσμα μιας μάχης που αναδεικνύεται μεν νικητής, αυτός όμως έχει υποστεί τόσο βαριές απώλειες, ώστε μελλοντικά θα του είναι δύσκολο ή αδύνατο να συνεχίσει να αγωνίζεται για την επίτευξη των σκοπών του.

Καδμεία ήταν η νίκη των Θηβαίων (αλλιώς Καδμείων, δηλ. απογόνων του Κάδμου) επί των Αργείων που περιγράφεται στο Θηβαϊκό Κύκλο και έλαβε χώρα (;) κατά τη μυκηναϊκή εποχή. Σύμφωνα με τον Παυσανία, «όλο το στράτευμα των Αργείων -εκτός του Αδράστου- καταστράφηκε. Όμως κι οι Θηβαίοι δεν απέφυγαν τις μεγάλες απώλειες, γι' αυτό έκτοτε ονομάζουν καδμεία τη νίκη που συνοδεύεται από τον όλεθρο αυτών που επικράτησαν»

Δείτε και το link:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CF%81%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7

Συστοιχίες οχημάτων: αυτοκίνηση χωρίς οδηγούς

Επιστημονική Φαντασία και Αυτοκίνηση

Η τεχνολογία και ιδιαίτερα η πληροφορική και οι υπηρεσίες τηλεματικής έχουν εξελιχθεί με αλματώδεις ρυθμούς τις τελευταίες δεκαετίες. Σε αντίθεση με τις Κασσάνδρες της εποχής μας και τα οικονομικά δρώμενα, διατηρώ την αισιοδοξία μου. Προσβλέπω στον "από μηχανής θεό" που θα ανατρέψει το σκηνικό για να δώσει απρόβλεπτες λύσεις σε φαινομενικά αδιέξοδα.

Οι μαύροι κύκνοι, οι αστάθμητοι παράγοντες, τα απίθανα γεγονότα που εντέλει είναι πιθανά.
Διάβαζα τις προάλλες σε εξειδικευμένο έντυπο για τις συστοιχίες οχημάτων (τραίνα δρόμου, Road train, platooning, driverless cars). Οχήματα που ενσωματώνονται με την βοήθεια υπολογιστών σε συστοιχίες οχημάτων που καθοδηγούνται από κάποιο ειδικευμένο όχημα (πχ υπεραστικό λεωφορείο) και απελευθερώνουν τον οδηγό για μικρό ή μεγάλο τμήμα της διαδρομής, δίνοντάς του τη δυνατότητα για ξεκούραση, διάβασμα ή οποιαδήποτε εποικοδομητική απασχόληση. Φαντασθείτε διαδρομές Αθήνα - Θεσσαλονίκη με την αυτονομία του αυτοκινήτου σας και την δυνατότητα ακι την εν δυνάμει εξυπηρέτηση και ασφάλεια της μεταφοράς από λεωφορείο ή τραίνο. Προσμετρήστε την εξοικονόμηση ενέργειας και την οικολογική μετακίνηση.

Είμαστε πλέον στην εποχή που σχεδίαζε κάποτε μόνον η φαντασία οραματιστών. Αρκεί να καταφέρουμε να απεγκλωβιστούμε από τις εμμονές του παρελθόντος.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, υπάρχουν δυνατότητες για την ανθρωπότητα ανεκμετάλλευτες γιατί ακόμα σκεφτόμαστε με τη λογική περασμένων εποχών. Η διάχυση της τεχνολογικής εξέλιξης και της καινοτομίας στην καθημερινότητα και η διαχείριση προβλημάτων δυσεπίλυτων με προσεγγίσεις του παρελθόντος είναι εκείνη που θα δώσει την ώθηση για ανάπτυξη στην σύγχρονη κοινωνία.

   

η αναζήτηση της τελειότητας

GOD  KEEP ME FROM EVER COMPLETING ANYTHING

Herman Melville

από το

Moby Dick

Θεέ μου φύλαξε με να μην αποτελειώσω τίποτα

η αποθέωση της βαρεμάρας, μήπως;

ή

μήπως η προσευχή του τεμπέλη;




Berlin, βομβαρδισμένη εκκλησία

 

ο Ζήσιμος Λορεντζάτος που χρησιμοποιεί το σχετικό απόσπασμα του συγγραφέα της Φάλαινας, ως προμετωπίδα στη "Συλλογή" ποιημάτων, δίνει την δική του προσέγγιση στο θέμα:

να μην σταματάμε παράκαιρα την προσπάθεια μας ή την αναζήτηση νομίζοντας ότι φτάσαμε στην τελειότητα, γιατί εκεί δεν φτάνει κανείς ποτέ!

Keep trying

Keep walking

Keep wandering

Keep wondering

Oh

God

Keep me from ever completing anything

Επαγγέλματα με μέλλον

Συνοδός σκύλων.
Διαφημιστική πινακίδα σε κεντρικό δρόμο του Λονδίνου που παραπέμπει σε διαδικτυακή διεύθυνση:
http://www.preciouspooch.co.uk/index.php

Δεν γνωρίζω το κόστος αυτών των υπηρεσιών.
Αν όμως συνυπολογιστεί αφενός το πρόστιμο που επιβάλλεται στον υπεύθυνο του κατοικίδιου για τις εκτροπές του τετραπόδου και αφετέρου η φροντίδα της ψυχοσωματικής ευημερίας του πιο πιστού μας φίλου, τότε αντιλαμβάνεσθε ότι ο τζίρος γύρω από τα όποια κατοικίδια μας συντροφεύουν μπορεί να στηρίξει αποφασιστικά τις ταλαίπωρες οικονομίες των προηγμένων χωρών....


Περισσότερα για dog fouling στην διεύθυνση::
http://www.cherwell.gov.uk/index.cfm?articleid=2206

Αξίζει να σερφάρετε στην συγκεκριμένη σελίδα γιατί θα βρείτε ενδιαφέροντα στοιχεία για ρύπανση περιβάλλοντος αλλά και δραστηριότητες δημοτικών φορέων στην Μ. Βρεττανία. Δημοτικές έρχονται όλο και καμμιά καλή ιδέα μπορεί να βρεί κάποιος εγχώριος υποψήφιος...

Θερμοκήπιο και ...Υπερθέρμανση

Βερολίνο-Καμινάδες

Φαινόμενο Θερμοκηπίου (Global Warming).

Άλλος λίγο, άλλος πολύ, οι περισσότεροι πλέον γνωρίζουν για το πρόβλημα με την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη, την τήξη των πάγων και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, τα ακραία καιρικά φαινόμενα που προκαλούνται από αέρια θερμοκηπίου (Greenhouse gases) όπως το διοξείδιο του άνθρακα (CO2).

Το πρόβλημα παρακολουθείται και καταγράφεται και στην μεθόδευση για την αντιμετώπισή του γίνεται συχνά-πυκνά γίνεται αναφορά στο Πρωτότολλο του Κιότο, την εξοικονόμηση και ορθολογική χρήση της ενέργειας, την προώθηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και βιοκαυσίμων, ενώ ακόμα επανεξετάζεται και η στροφή στην πυρηνική ενέργεια.

Εντύπωση όμως μου έκανε μια διαφήμιση σε κεντρικό παπουτσάδικο (υποδηματοπωλείο) του Αμβούργου. Ομολογώ ότι δεν αντιλαμβάνομαι το νόημα (υπονοούμενο) αλλά ίσως κάτι μου διαφεύγει. Συνειρμικά όμως, παραφράζω το "κρύο, καιρός για δύο"  με το πιο συναφές με την διαφήμιση:

Ζέστη, καιρός για δύο

Διαφήμιση από Αμβούργο

Τα media και η διαφήμιση στην υπηρεσίατης ανθρωπότητας (;)

Τελικά βρήκα άκρη στο video από το youtube και στο site της εταιρίας που "τρέχει" κι ένα διαγωνισμό με βραβείο "1 λεπτό για να μεταφέρετε και να κερδίσετε όσα παπούτσια μπορείτε έξω από το μαγαζί".

Σας παραπέμπω στην διεύθυνση:
http://www.bianco.com/bianco_fashion/please_stop_global_warming.html

Δείτε και το βιντεάκι - έχει πλάκα...

Με κομμένη την ανάσα

Ποιός είναι ο Έλληνας και ποιός ο ξένος?

Την απουσία του από το φετινό φεστιβάλ των Καννών, τη στιγμή που αναμενόταν την Κυριακή για να παρουσιάσει τη νέα του ταινία «Film Socialisme», αιτιολόγησε ο Jean-Luc Godard με χειρόγραφη επιστολή προς τους διοργανωτές του φεστιβάλ.

«προβλήματα όπως το ελληνικό δεν μου επιτρέπουν να είμαι μαζί σας στις Κάννες».

Μερικές μέρες νωρίτερα είχε εκφραστεί υπέρ της Ελλάδας, λέγοντας ότι «όλος ο κόσμος χρωστάει χρήματα σήμερα στην Ελλάδα».

«Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε την Ελλάδα. Είναι η Δύση που χρωστάει στην Ελλάδα. Η φιλοσοφία, η δημοκρατία, η τραγωδία... Πάντα ξεχνάμε τη σχέση ανάμεσα στην τραγωδία και τη δημοκρατία. Χωρίς Σοφοκλή δεν θα υπήρχε Περικλής. Χωρίς τον Περικλή δεν θα υπήρχε Σοφοκλής.


» Ο τεχνολογικός κόσμος στον οποίο ζούμε τα χρωστά όλα στην Ελλάδα. Ποιος ανακάλυψε τη λογική; Ο Αριστοτέλης... Όλος ο κόσμος χρωστάει χρήματα σήμερα στον Ελλάδα. Θα μπορούσε να ζητήσει από το σημερινό κόσμο μας χιλιάδες εκατομμύρια για τα δικαιώματα του συγγραφέα και θα ήταν λογικό να της τα δώσουμε. Πάραυτα».


«Κατηγορούν τους Έλληνες ότι είναι και ψεύτες... Αυτό μου θυμίζει ένα παλιό συλλογισμό που είχα μάθει στο σχολείο. Ο Επαμεινώνδας είναι ψεύτης ή όλοι οι Έλληνες είναι ψεύτες, άρα ο Επαμεινώνδας είναι Έλληνας. Δεν έχουμε προχωρήσει καθόλου» είπε.

Συγκινητικά λόγια από έναν ξένο που αποδεικνύεται περισσότερο Έλληνας από πολλούς εξ ημών.
Το ερώτημα παραμένει:
Πόσο άξιοι έχουμε αποδειχθεί (οι νεοέλληνες) αυτής της κληρονομιάς αιώνων;

Στις φωτογραφίες: ο Jean-Luc Godard της εποχής του '60 "Με κομμένη την ανάσα" και του 2010 "ωραίος ως Έλλην"

Γιάννης Μακριδάκης, πλησίστιος - για όσους δεν τον έχουν ακόμη γνωρίσει

Γιάννης Μακριδάκης, πλησίστιος με 7 μποφόρια, ντενεκέδες, ράσα και ήλιο με δόντια για όσους δεν τον έχουν ακόμη γνωρίσει

"Γράφω για να έχω την ψευδαίσθηση ότι διασώζω όσα ακούω να λένε γύρω μου, οι λογοτέχνες της ζωής. Γράφω γιατί έχω την ανάγκη να εκφράσω με λέξεις το μεγαλείο των στιγμών. Γράφω, τέλος, γιατί είναι το μόνο που ξέρω και μπορώ να κάνω για να νιώθω πως κάτι δημιουργώ κι εγώ και δεν πάει η ζωή μου στράφι."

Ένας νέος πολυπράγμων χιώτης, συγγραφέας, λαογράφος, ερευνητής με γνησιότητα και ειλικρίνεια. Και το γνήσιο και λαϊκό είναι διαχρονικό, κλασσικό και οικουμενικό.
Μακάρι να διατηρήσει αυτή την δυναμική, αλώβητη από την δημοσιότητα και την επιτυχία.

Το απόσπασμα από το LIFO του Απριλίου.
http://lifo.gr/mag/features/2056

Δείτε και το blog του Γ. Μακριδάκη
http://7boforia.blogspot.com/

Ταξίδια ( ανα- ) Ψυχής

Ο άνθρωπος δεν παει σε κανένα μέρος.

όλα έρχονται στον άνθρωπο, όπως το αύριο.

Αντόνιο Πόρτσια, "Φωνές" (η υπ' αριθμόν 10), Εκδόσεις Ίνδικτος 2009 (Μετάφραση Βασίλη Λαλιώτη)

Όλα είναι ίδια απάνω στη Γή, οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεφύγουνε πέρ’ από τούς ορίζοντες, κι όταν έρθουνε πέρ’ από τον ορίζοντα, βρίσκουνε πάλι ανθρώπους, πάλι μαγαζιά, πάλι ρυμούλκες, που σφυρίζουνε σέρνοντας τον μόχθο των μεγάλων πλοίων.

Νίκος ΤΣΙΦΟΡΟΣ Διηγήματα ‘ΛΙΣΜΠΟΑ‘

Καβάφης, "Πόλη" (απόσπασμα) -

Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί.

Καφάρ (Νίκου Καββαδία)

Να ζείς στην ίδια πολιτεία παντοτινά
και να 'χεις των αναχωρήσεων τη μανία,
μα φεύγοντας απ' το γραφείο τα βραδινά
να κάνεις οφθαλμοπορνεία στα καφενεία.


Αλλοτες είχαμε τα πλοία κρυφό σκοπό,
μα ο κόσμος έγινε σαν αδειανή φυλλάδα,
είναι τι ίδιο πιά να μένεις στην Ελλάδα
με το να ταξιδεύεις στο Fernando Po.


Fernando Po: το νησί Μπιόκο στον κόλπο της Γουϊνέας

Ο Αλβαρέζ κι εγώ...

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: δηλώνω ευθέως τις προτιμήσεις μου με συνέπεια και σταθερότητα στα ερυθρόλευκα χρώματα, σε αντίθεση με το υπονοούμενο του τίτλου.

Ο Αλβαρέζ για τους αμύητους στα ποδοσφαιρικά, ήταν ο διάσημος "'Έλληνας" σκόρερ της  γενιάς των '70ς.  Αυτός που μετουσίωνε τα όνειρα πρωταθλητισμού για τους οπαδούς του τριφυλλιού και στοίχειωνε την απογοήτευση των υπολοίπων ανταγωνιστών.

Τον έψαξα στο διαδίκτυο, δεν βρήκα πολλές πληροφορίες, αλλά υπήρχε κάποιο αρχειακό υλικό.

Ο Όσκαρ Μαρτσελίνο Αλβαρέζ είναι πρώην ποδοσφαιριστής. Γεννήθηκε στην Αργεντινή στις 25 Απριλίου 1948 (δηλ. 62 χρονών σήμερα). Αγωνιζόταν στην επίθεση. Την περίοδο 1968-69 αγωνίστηκε στην Μπάνφιλντ της Αργεντινής όπου σημείωσε 2 γκολ σε 16 παιγνίδια. Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε στους Νιούελς Ολντ Μπόυς του Ροζάριο και την πρώτη του χρονιά έπαιξε σε 6 παιγνίδια και σημείωσε 1 γκολ. Το 1972 ο Πορτογάλος προπονητής του ΠΑΣ Γιάννινα Γκομέζ Ντε Φαρία έφερε από την Αργεντινή στην ομάδα τους Εντουάρντο Ριγκάνι (Κοντογεωργάκης), Αλφρέντο Γκλάσμαν (Γκλασμάνης), Χοσέ Πάστερνακ (Παστερνάκης), Εντουάρντο Λίσα, Χουάν Μοντέζ και Οσκαρ Αλβαρέζ (ήταν η εποχή που δεν επέτρεπαν οι κανονισμοί ξένους και το ελληνικό δαιμόνιο ανακάλυψε τη λύση των ελληνοποιημένων ειδώλων: διαβατήρια, ιθαγένεια, συνοπτικές διαδικασίες και ορίστε ένας Έλληνας ακόμη).

Αυτοί οι ποδοσφαιριστές δημιούργησαν το θρύλο του Άγιαξ της Ηπείρου (εννοείται ότι εκτός από τα Γιάννινα από την ξενόφερτη ενίσχυση επωφελήθηκαν όλοι και ιδιαίτερα οι τρείς μεγάλοι του ποδοσφαίρου).

Με τον ΠΑΣ Γιάννινα ο Αλβαρέζ σκόραρε 55 γκολ σε δυο περιόδους στην Β΄ Εθνική και άλλα 22 τις επόμενες δυο χρονιές στην Α΄ Εθνική, έτσι έγινε ο 2ος σκόρερ στην ιστορία του ΠΑΣ Γιάννινα με 77 γκολ. Το 1976 ο Όσκαρ Αλβαρέζ μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό, αγωνίστηκε εκεί μέχρι το 1980 ενισχύοντας την επιθετική γραμμή. Την πρώτη του σεζόν 1976-1977 σε 32 αγώνες πρωταθλήματος πέτυχε 19 γκολ κατακτώντας το νταμπλ (ήταν καταιγιστικός και, κυρίως, αποτελεσματικός - ήμουν φοιτητής τότε και τον παρακολουθούσα στα γήπεδα όταν η δική μου ομάδα έφευγε για αγώνα εκτός λεκανοπεδίου).

Τα 57 γκολ που έχει πετύχει συνολικά με τη φανέλα του Παναθηναϊκού τον κατατάσουν στην 9η θέση των σκόρερ της ομάδος. Την περίοδο 1980-81 αγωνίστηκε στον Ατρόμητο όπου και τελείωσε την καριέρα του. Στο ελληνικό πρωτάθλημα συμμετείχε σε 115 αγώνες και στο κύπελλο σε 12. Στα επτά χρόνια που αγωνίσθηκε στην Α΄ Εθνική, πέτυχε 80 τέρματα και είναι 4ος στην λίστα με τους μεγαλύτερους ξένους σκόρερ. Για να αγωνιστεί στην Ελλάδα είχε αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα.

Σε άλλο post βρήκα το εξής:

Ενας σεντερ φορ με πολυ δυναμη και μεγαλη καρδια.Επαιξε στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ απο το 1973 εως το 1976.Ηταν πρωτος σκορερ και τις τεσσερεις περιοδους με 33-22-12-10 γκολ αντιστοιχα.Μετα τον ΠΑΣ επαιξε στον παο στον ατρομητα και στον φωστηρα.Τελειωνοντας την καριερα του ηξερα οτι ειχε μια καφετερια στον Καλαμο.Δεν ξερω αν νοιωθει ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ η οχι αυτο που ξερω ειναι οτι για μενα ηταν το 9 της ΜΕΓΑΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣ.ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ..

http://olaxidyo-x2.blogspot.com/2007/11/blog-post_04.html

Άλλη αδέσποτη (αταξινόμητη) πληροφορία σε άλλο γλαφυρό blog (παραθέτω ολόκληρο το απόσπασμα του σαφέστατα καλλιεργημένου blogger με την διάχυτη απογοήτευση για τα σημερινά επιτεύγματα της ομάδας του) :

Ομαδίτσα και ούτε καν της γειτονιάς τον καταντήσατε, καραγκιοζάκια.Χαμαί πεσαί Μίμη Δομάζου αυλά. Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας μοιάζει με γήπεδο για χόκεϊ επί πάγου, ακόμη και οι ετοιμοθάνατοι του Άγιου Σάββα απαξιώνουν το δεύτε τελευταίον ασπασμόν τα μεσημέρια Κυριακής απ’ το μπαλκόνι. Απέσβετο και το μαξιλαράκι φελιζόλ, που εχρωμάτιζε πράσινο τον αέρα. Έμεινε μόνο η κνίσα απ’ τα βρόμικα, κασκόλ και σημαίες άνευ αντικειμένου, έντεκα χαλιαμπάλιες που ούτε για τον πάγκο δεν θα κάνανε είκοσι χρόνια πριν να ψάχνουν στις κερκίδες την ιστορία τους. Δεν θα την μάθουν φυσικά ποτέ, γιατί, καθώς μου έλεγε ένας παλιός αμυντικός, τον Όσκαρ Αλβαρέζ, τον Αργεντίνο παικταρά, είδωλο στα χρόνια του ‘70, τον βάλανε οδηγό βυτιοφόρου μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Έκανε παραδόσεις πετρελαίου Αθήνα – Κόρινθο καθημερινές κι αργίες ο Όσκαρ Αλβαρέζ, το θρυλικό εννιάρι, το "άλογο", η "Αλβάρα".

http://www.agon.gr/news/119/ARTICLE/1751/2009-05-09.html

Είναι η πρώτη φορά που η τωρινή ομάδα, θα γιορτάσεις με τους  μεγάλους άσσους του παρελθόντος ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Μέχρι τώρα δήλωσαν συμμετοχή γνωστά ονόματα του παρελθόντος, της εποχής του «Άγιαξ της Ηπείρου» όπως οι Μοντέζ, Κοντογιωργάκης, Γκλασμάνης, Γραμμενιάτης, Αλεξάκης, Τσιριμώκος, Μάντος, Μπρεντάνος, Παπάζογλου, Μπονόβας, Λάππας, Παπαγγέλης, Λιάκος, Παπαγεωργίου και άλλοι. Γίνεται μια προσπάθεια στην γιορτή αυτή να βρεθεί και ο Όσκαρ Αλβαρέζ, που τα τελευταία 20 χρόνια έκοψε κάθε γέφυρα επικοινωνίας με τα Γιάννενα.

Τον Όσκαρ Αλβαρέζ τον θυμήθηκα ξανά όταν "σχεδόν έπεσα πάνω του" πριν δυό περίπου χρόνια. Ήταν ένας γερασμένος, αφανής υπάλληλος, κρυμμένος πίσω από κάποιο γραφείο της εταιρείας που έχει τον έλεγχο του ποδοσφαιρικού τμήματος της παλιάς του ομάδας. Πέρασα δίπλα του αρκετές φορές χωρίς, φυσικά, να τον προσέξω.

Κάποια στιγμή, μου τον σύστησαν με χαρά  δυό συνάδελφοι του: Από δώ ο Αλβαρέζ, τον θυμάσαι;

Μου χαμογέλασε και με χαιρέτησε ευγενικά.
Ήταν στ' αλήθεια αυτός;
Ένας κουρασμένος ηλικιωμένος που συμπλήρωνε τα ένσημα για μια σύνταξη.  
Μια σχεδόν αξιοπρεπής απόσυρση.

Θυμήθηκα τον τίτλο εκείνης της παλιάς ταινίας του Σίντνεϋ Πόλλακ: "Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν".

Το βράδυ αναπολούσα κάποιες φάσεις μ' εκείνο τον ατίθασο έφηβο όταν με δυνατό πάτημα και αγέρινες κινήσεις ξεσήκωνε τα πλήθη. Θυμήθηκα κι έναν άλλο έφηβο που ξεκινούσε τριάντα τόσα χρόνια πριν. Χαμογέλασα.

They shoot horses don't they?

a dream within a dream (κι άλλα όνειρα)

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΤΣΟΥΑΝΓΚ ΤΣΟΥ

Ο Τσουάνγκ Τσου ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα, κι όταν ξύπνησε, δεν ήξερε αν ήταν άνθρωπος που ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα ή πεταλούδα που τώρα ονειρευόταν ότι ήταν άνθρωπος.
Herbert Allen Giles, Chuang Tzu (1889)

H ζωή είναι μια μορφή ονείρου. Είμαστε ένα  όνειρο που δεν το ονειρεύεται κανένας, ένα ελεύθερο όνειρο. Κι αυτό το απρόσωπο όνειρο ονομάζεται παγκόσμια ιστορία: εμείς είμαστε σύμβολα ή σημεία αυτού του ονείρου, είμαστε τα πρόσωπα αυτού του μοναδικού ονείρου.

Borges, Το βιβλίο των ονείρων

Παραμυθίες στα χώματα, γι' αυτούς που είναι πλέον κάτω απ' αυτά και για όσους βαδίζουν ακόμη πάνω τους, ενώνοντας έτσι το θάνατο με τη ζωή, το υποθετικό τέλος με την υποθετική διάρκεια, αυτά τα, φαινομενικά, δύο άκρα αντίθετα, που είναι, στην ουσία, το ίδιο ακριβώς πράγμα, δηλαδή ένα όνειρο.

Τι είναι, λοιπόν, αυτό το βιβλίο, όπου, μεταξύ άλλων, τα δέντρα και τα φυτά έχουν ανθρώπινες ιδιότητες, ένας ανδριάντας βλασταίνει και κατεβαίνει από το βάθρο του, μια κρεατομηχανή αποδεικνύεται φιλόζωη, ενώ δύο σφραγιδογλύφοι περνάνε από τις σελίδες κάποιων εγκυκλοπαιδειών για να εξαφανισθούν στη συνέχεια; Τίποτε λιγότερο από ένα σοβαρό παιχνίδι, ένα παίγνιον, εντός του οποίου αναδύονται, από τη φαρδιά κοίτη του μοντερνισμού, μεταλλαγμένα η αισώπεια παραβολή και το παραμύθι. Τίποτε περισσότερο από ένα έργο που διαπνέεται από την ιδέα ότι η ζωή είναι ένα όνειρο και όλοι εμείς όνειρα που ονειρευόμαστε.

Αργύρης Χιόνης, για το βιβλίο του Το Οριζόντιο Ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες, 2009

Tα όρια πραγματικού και φανταστικού κόσμου είναι πολύ δύσκολο να διακριθούν και συχνά τα διαπερνούμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Όταν ο πραγματικός και ο φανταστικός κόσμος ταυτίζονται, ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος κι έχει καταφέρει να κάνει τις φιλοδοξίες του πραγματικότητα. Στα όνειρά μας οι δύο αυτοί κόσμοι αναμιγνύονται, προκαλώντας την έκπληξη και ερωτήσεις στον άνθρωπο αυτό, που προσπαθεί να τα εξηγήσει μάταια.

(Λόγια της Άννας Ρ., μαθήτριας Λυκείου «Και όμως μιλάνε», σελ. 69)
http://www.siderman.gr/psychoanalysis/43-psy-books/91-και-όμως-μιλάνε-έφηβος-λόγος.html

A Dream Within A Dream

Take this kiss upon the brow!

And, in parting from you now,

Thus much let me avow-

You are not wrong, who deem

That my days have been a dream;

Yet if hope has flown away

In a night, or in a day,

In a vision, or in none,

Is it therefore the less gone?

All that we see or seem

Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar

Of a surf-tormented shore,

And I hold within my hand

Grains of the golden sand-

How few! yet how they creep

Through my fingers to the deep,

While I weep- while I weep!

O God! can I not grasp

Them with a tighter clasp?

O God! can I not save

One from the pitiless wave?

Is all that we see or seem

But a dream within a dream?

Edgar Allan Poe (January 19, 1809 – October 7, 1849)

ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ κι αληθινά ψέμματα...

δογματισμός αρσενικό

• η τυφλή προσκόλληση σε δόγματα
• διατύπωση απόλυτων απόψεων
• (φιλοσοφία) η φιλοσοφική θεωρία που αποδέχεται το δυνατό της απόλυτης γνώσης 

“Ο μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας πολύ συχνά είναι όχι το ψέμμα -προμελετημένο, μεθοδευμένο, ανέντιμο- αλλά ο μύθος -επίμονος, πειστικός και ουτοπικός." 

"The great enemy of truth is very often not the lie—deliberate, contrived and dishonest—but the myth—persistent, persuasive and unrealistic.”

John F. Kennedy speaking to theYale graduating class on June 11, 1962.

Κάποιος άλλος λόγιος, σε διαφορετικές εποχές και σ΄ άλλη χώρα διατύπωσε την ίδια σκέψη με τον πρόεδρο JFK. Ο Νίτσε (Nietzsche) έγραψε:

Überzeugungen sind gefährlichere Feinde der Wahrheit als Lügen,

“Οι πεποιθήσεις είναι πιο επικίνδυνοι εχθροί της αλήθειας από τα ψέμματα"

"Convictions (beliefs)  are more dangerous enemies of truth than lies.”

Είναι κακό να  ζείς με ιδέες. Αλλά ακόμα χειρότερο είναι να ζείς με μια και μοναδική ιδέα (όπως κάνουν οι συντηρητικοί ή οι περισσότεροι επαναστάτες στην εποχή μας)

Ζήσιμος Λορεντζάτος, Collectanea 349

http://www.jfklibrary.org/Historical+Resources/Archives/Reference+Desk/Speeches/JFK/003POF03Yale06111962.htm

Ο πρόεδρος του Χαητιού - μια ευκαιρία ανταπόδοσης 188 χρόνια μετά!!!

Τα κανάλια και τα δελτία δείχνουν σκηνές καταστροφής. Ο σεισμός χτύπησε την Αϊτή αυτή τη φορά. Πολύ μακριά ίσως για να μας ανησυχήσει, πολύ κοντά όμως στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και των σφαιρικών global ανησυχιών. Αλλά πόσοι, άραγε, γνωρίζουν ότι αυτό το μικρό κρατίδιο ήταν το πρώτο (ή από τα πρώτα) που έσπευσε να αναγνωρίσει και να βοηθήσει με τα πενιχρά του μέσα το νεοσύστατο ελληνικό κράτος που γεννιότανε με την επανάσταση του '21;

Η φωτοτυπία είναι από το πολυκαιρεμένο εγκυκλοπαιδικό λεξικό του ΗΛΙΟΥ.

Είναι η επιστολή του Ιωάννη Πέτρου Μπουαγιέ προέδρου της Αϊτής προς Κοραή, Πολυχρονιάδη, Βογορίδη και Κλονάρη στο Παρίσι για να συντρέξει τον ελληνικό αγώνα.

Ημερομηνία 15 Ιανουαρίου 1822.

Μήπως ήρθε η ώρα, 188 χρόνια μετά, το ελληνικό κράτος να ανταποδώσει ένα μικρό μέρος μιας μεγάλης υποχρέωσης;

Σε εποχές μισαλλοδοξίας, ατομισμού και απαξίωσης θεσμών, αξιών και ιδανικών,  ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τις δύσκολες καταστάσεις (δικές μας και συνανθρώπων μας) είναι το "εργαλείο" που θα μας ξαναχαρίσει την χαμένη αίγλη και την οικουμενικότητα του ελληνικού πνεύματος που απαρνούμαστε καθημερινά.

Ο χάρτης του σεισμού είναι από το:

http://earthquake.usgs.gov/earthquakes/recenteqsww/Maps/10/290_20.php

Έλληνες κι Ευρωπαίοι

"Δεν είμαστε τόσο κακοί όσο μας νομίζουν
και
τόσο καλοί όσο νομίζομε εμείς"

Ζήσιμος Λορεντζάτος, Collectanea (Απόσπασμα 447)

Εξαιρετικά επίκαιρο και περιγράφει με απέριττη ακρίβεια την κατάσταση που διαμορφώνεται για μας τους νεοέλληνες, αυτή την εποχή που μας αμφισβητούν, μας αξιολογούν, μας φοβερίζουν και μας καθησυχάζουν ταυτόχρονα.

Από τον Αρχιμήδη στο σημάδι του βουλευτή Πλίμσολ (Plimsoll mark)

Τα μαθαίναμε στο σχολείο εξαντλητικά. Αρχή του Αρχιμήδη: "Κάθε σώμα βυθισμένο σε ρευστό δέχεται δύναμη (άνωση) ίση με το βάρος του ρευστού που εκτοπίζει".

Πετάς στο νερό ένα κομμάτι λαμαρίνα και βυθίζεται.

Φτιάχνεις με λαμαρίνες ένα κλειστό στεγανό κουτί και έχεις ένα πλοίο. Τόσο απλό.

Φορτώνεις το πλοίο με φορτίο υπερβολικού βάρους και θα βουλιάξει στο πρώτο χτύπημα της θάλασσας και του καιρού.

Ασφαλίζεις ένα γέρικο παραφορτωμένο σκαρί σε μια μεγάλη ασφαλιστική του 19ου αιώνα  μ' ένα τρελλό ποσό και το βγάζεις στον ωκεανό. Έχεις τον ορισμό του πλωτού φέρετρου (coffin ship) κι αν δεν αντέξει (το πιθανότερο), έχεις στείλει κάμποσες ψυχές ναυτικών στον δημιουργό τους και μια μεγάλη περιουσία (ασφάλιστρα) στην κατοχή σου.

Αυτά παρατηρούσε ο επίμονος βουλευτής κ. Πλίμσολ περί τα μέσα του 19ου αιώνα όταν συγκέντρωνε στοιχεία για μεγάλες ναυτικές τραγωδίες και βυθισμένα πλοία που στοίχισαν τη ζωή σε χιλιάδες ναυτικούς ενώ έδωσαν τεράστιες αποζημιώσεις στους πλοιοκτήτες. Ήταν η δεκαετία του 1860 τότε που πολλά από τα εμπορικά πλοία της Βρεττανικής Αυτοκρατορίας ταξίδευαν κακοσυντηρημένα, υπερφορτωμένα αλλά ασφαλισμένα. Ήταν τα χρόνια της Βιομηχανικής Επανάστασης, τότε που απουσίαζε το θεσμικό πλαίσιο για το αξιόπλοο των καραβιών και η εργατική νομοθεσία ήταν υποτυπώδης.

Γεννημένος στο Μπρίστολ το 1824, αλλά μεγαλωμένος στο Σέφιλντ, ο Σάμουελ Πλίμσολ αποδείχθηκε ανήσυχο και δημιουργικό πνεύμα. Από τις πρώτες του επινοήσεις ήταν τα φτηνά συστήματα εντοπισμού διαρροών αερίων στις στοές των ανθρακορυχείων, ή χρηστικά αντικείμενα όπως μια ομπρέλλα τσέπης(!) και καινοτομίες όπως μέθοδοι και διαδικασίες καθαρισμού μπύρας.

Σήμερα είναι γνωστός από την απλή ιδέα που υποστήριξε με επιμονή και εντέλει θεσμοθετήθηκε για να σώσει πολλές ζωές ναυτικών.

Το σημάδι του Πλίμσολ (Plimsoll Mark) είναι το ανώτατο όριο (βύθισμα) που επιτρέπεται να φτάσει ένα πλοίο ώστε να διατηρεί το αξιόπλοό του. Είναι το απλό αλλά χαρακτηριστικό σημάδι που έχουν όλα τα πλοία και στα δυο πλευρικά τους τοιχώματα.

Ο Πλίμσολ χρειάστηκε να καταστραφεί οικονομικά  και να υποστεί σημαντικές βλάβες στην υγεία του μέχρι να καταφέρει να καθιερωθεί επίσημα το Σημάδι Plimsoll Mark και να θεσμοθετηθεί ο έλεγχος και η σήμανση των πλοίων το 1876.

Ο "φίλος των ναυτικών" πέθανε το 1898. Δεν είναι και πολύ γνωστός σήμερα. Αξίζει να τον θυμόμαστε κάθε φορά που σαλπάρουμε με τα πλοία της γραμμής. Το σημάδι του βρίσκεται πάνω σε κάθε πλοίο.

Αναφορές:

http://www.businessdictionary.com/definition/Plimsoll-mark.html

Δείτε ακόμα: wikipedia
http://en.wikipedia.org/wiki/Waterline
http://en.wikipedia.org/wiki/Samuel_Plimsoll

Ο όμορφος πίνακας είναι κατεβασμένος από το site του εικαστικού δημιουργού Γιάννη Σταύρου


http://www.yannisstavrou.gr/gallery-g.htm

Όνειρα

Διάβαζα πριν από αρκετά χρόνια το βιβλίο της δημοσιαογράφου Οριάνα Φαλάτσι "Αν ο ήλιος πεθάνει" σε φτηνή έκδοση ΒΙΠΕΡ.

Ήταν αρχές δεκαετίας 70. Η Φαλάτσι είχε, μεταξύ άλλων, συναντήσει και καταγράψει τις συζητήσεις της με τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Ρεϊ Μπράντμπερι (Φαρενάιτ 451, Εικονογραφημένος Άνθρωπος κλπ).

"Η σελήνη είναι ένα όνειρο γι' αυτούς που δεν ονειρεύονται", της είχε πεί.

Ήταν η εποχή του ρεαλισμού και του υπαρκτού σοσιαλισμού, της οικονομίας της αγοράς κατά της σοσιαλιστικής ευεξίας, της κατάκτησης της σελήνης, των επιστημονικών επιτευγμάτων, του τέλους της ουτοπίας και της παιδικής ηλικίας, της κατασκοπίας, των συμμετρικών απειλών, του απαγορευμένου καρπού και της φυγής από την Εδέμ της αθωότητας.

Η εποχή της αστυφιλίας, του τσιμέντου, των συμβατικών ενεργειακών ανησυχιών, του ψυχροπολεμικού άγχους και της πυρηνικής αμφισβήτησης.

Η εποχή της ψυχανάλυσης και της κατάθλιψης.

Χάζευα το απόγευμα της 30ης Δεκέμβρη το μουντό αστικό τοπίο από το γραφείο μου, παρακολουθώντας το φώς της χειμωνιάτικης σελήνης να απλώνεται επιβλητικά πάνω από τις στέγες, τις κεραίες και την έρημη χώρα της πρωτεύουσας.

Διαβάζω Μπόρχες, "Περικοπές από ένα απόκρυφο ευαγγέλιο"

• 
  
  Δώσε τα άγια στα σκυλιά και ρίξε τα μαργαριτάρια σου στους χοίρους. Αυτό που έχει σημασία είναι να δίνεις.
  
  
• 
  
  Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα, όλα πάνω στην άμμο χτίζονται, όμως το χρέος μας είναι να χτίζουμε σα να' τανε η άμμος πέτρα...
  
  
• 
  
  Ευτυχισμένοι όσοι αγαπιούνται κι όσοι αγαπούν κι όσοι μπορούν να ξεπεράσουν την αγάπη.
  
  
• 
  
  Ευτυχισμένοι οι ευτυχισμένοι.
  
  

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Όσες φορές έχω προσπαθήσει να αλλάξω τα όνειρά μου, στο τέλος τα όνειρα μου άλλαξαν εμένα (από το fanzine πισχαζόν της Kατερίνας)

Κι ένα παραμύθι για τα όνειρα και ανθρώπους - σκιές ονείρων
(από τον Χόρχε Μπουκάυ)

Οι ....πειραματικές φωτογραφίες, τραβήχτηκαν με την DSLR Olympus, σημαδεύοντας την απαστράπτουσα Αθηναϊκή σελήνη της 30ης Δεκεμβρίου 2009. Δεν είναι βέβαια Ansel Adams (όπως η πιο κάτω φωτογραφία) - δεν τον πλησιάζουν καν, αλλά εμένα μ' αρέσουν και σας τις αφιερώνω εξαιρετικά!