Η κινηματογραφική τριλογία της Λίσμπετ Σαλάντερ

Η αρχική (ευρωπαϊκή) μεταφορά της τριλογίας του Stig Larson Millenium στην μεγάλη οθόνη έχω την εντύπωση ότι ατύχησε. Για πολλούς λόγους:

• Επιλογή πρωταγωνιστών - χωρίς να είναι ανεπαρκείς ΔΕΝ καταφέρνουν να αγγίξουν τον θεατή που παρακολουθεί μια άνευρη καταγραφή περιστατικών του βιβλίου
• Σενάριο αποτυχημένο - το σενάριο πρέπει να είναι διαφορετικό από το να διαβάζεις ένα βιβλίο. Έχοντας επιλέξει ο σκηνοθέτης  να χωρέσει τα πάντα στην οθόνη τελικά χάνεται στις λεπτομέρειες (σημαντικές μεν για το βιβλίο, διαλυτικές/εξαντλητικές για την κινηματογραφική οθόνη)
• Σενάριο ανεπαρκές - οι αναγνώστες του βιβλίου (και είναι πολλοί) συμπληρώνουν τα κενά αλλά όποιος δεν έχει διαβάσει την τριλογία μένει με τα κενά και τις απορίες
• Σκηνοθεσία χαλαρή - ο σκηνοθέτης μένει εγκλωβισμένος στο βιβλίο και ξεχνάει ότι οι κινούμενες εικόνες δεν είναι λέξεις. Έτσι χάνει το κύριο συστατικό του βιβλίου - την συμπόνια, την συγκίνηση, την χημεία των ηρώων. Ακόμα και οι σκηνές δράσεις είναι ξεθυμασμένες αφήνοντας τον θεατή αμέτοχο και αποστασιοποιημένο.
• Και χωρίς αυτά τα υλικά ΔΕΝ βγαίνει αποτέλεσμα

Συνοψίζοντας:

Ο θεατής που έχει διαβάσει το βιβλίο θα ξαναθυμηθεί σε επτά περίπου ώρες video τους πολυσέλιδους τόμους της τριλογίας. Όλοι οι άλλοι που δεν έχουν αξιωθεί να διαβάσουν τα βιβλία, θα μείνουν με απορίες και με την ερώτηση: Γιατί όλοι μιλάνε γι' αυτά τα βιβλία;

Πιστεύω ότι η επόμενη χολιγουντιανή προσέγγιση της τριλογίας θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους  (αν και δεν είμαι ακρίτως υποστηρικτής των κάθε λογής προϊόντων, υποπροϊόντων και παραπροϊόντων εξ ΗΠΑ).

Η Λίζμπετ Σαλάντερ στη φωλιά της σφίγγας (ή της σφήκας)

ή οι πολλαπλές αναγνώσεις της αστυνομικής λογοτεχνίας

Στιγκ Λάρσον: παρών απών.

Ο συγγραφέας δεν έζησε για να βιώσει την επιτυχία των τριών βιβλίων με την ιστορία της περιθωριακής κοπέλλας με το τατουάζ, φαίνεται όμως ότι γνώριζε πολύ καλά τη συνταγή της επιτυχίας. Μετά από λίγους μήνες αφότου ολοκλήρωσα το δεύτερο μέρος της τριλογίας Μιλένιουμ, περιπλανήθηκα για τελευταία, ίσως, φορά στον κόσμο της Λίσμπετ.

Γράφω "ίσως" γιατί φημολογείται ότι στο λαπτοπ του "απελθόντος", πλέον, συγγραφέα που βρίσκεται στα χέρια της συντρόφου του υπάρχει ένα ημιτελές και πολυαναμενόμενο τέταρτο βιβλίο.

Η συνταγή πάντως είναι απλή:

σωστός ρυθμός (άλλοτε βασανιστικά αργός, άλλοτε εκρηκτικός), μια κατατρεγμένη ηρωϊδα που δικαιώνεται πανηγυρικά- και όχι μόνο ηθικά, καλοί και κακοί που συγκρούονται συνεχώς, συνωμοσίες που καταρρέουν, φιλίες που ξορκίζουν όλες τις αναποδιές, ένα ρεαλιστικό υπόστρωμα όπου καλλιεργείται με τέχνη η πλοκή της ιστορίας και μια ιστορία αγάπης που σέρνεται νωχελικά στο ογκώδες βιβλίο παγιδεύοντας σταδιακά τον αναγνώστη.

Δεν ξέρω αν η τριλογία είναι υψηλής αισθητικής, επιπέδου μεγάλων κλασσικών αριστουργημάτων, αλλά σίγουρα είναι απολαυστική ανάγνωση - τρία βιβλία εξαιρετικά και ξεχωριστά.

Δεν είναι αρκετό αυτό;

Το κορίτσι του Στιγκ Λάρσον

Η συνταγή της επιτυχίας τελικά είναι (ή  μοιάζει) απλή.

Αφού στο πρώτο μέρος της τριλογίας παρακολουθήσαμε το οδοιπορικό ενός πενηντάρη δημοσιογράφου  (Καλε Μπλουμκβιστ, το "αγόρι") στην καταξίωση με την υποστήριξη της περιθωριακής και μυστηριώδους χάκερ Λίσμπετ Σαλάντερ (το κορίτσι)  και με φόντο μια έξυπνα στημένη αστυνομική υπόθεση, άφήσαμε το βιβλίο με μια ερωτική απογοήτευση να αναδύεται από τις 700 σελίδες του.

Ξεκουραστήκαμε λίγες μέρες και ξαναπιάνουμε τον δεύτερο τόμο όπου γνωρίζουμε καλύτερα το κορίτσι (που έπαιζε με τη φωτιά). Εδώ, το φόντο-πλοκή άξιοποιεί τις τεχνικές του θρίλερ και έχει περισσότερη δράση, Αφήνει σε δεύτερο ρόλο τον δημοσιογράφο να γυρίζει σε δεξιώσεις και ερωτικές συνευρέσεις ετοιμάζοντας την επόμενη εκδοτική του επιτυχία, και ξεκαθαρίζει (;) το παρελθόν της Λίσμπετ και το τοπίο γύρω από τα πρόσωπα του δράματος που είχαν μείνει στο παρασκήνιο του πρώτου βιβλίου.

Μαθαίνουμε για το κορίτσι και όσο περισσότερα μαθαίνουμε τόσο πιο πολύ το συμπονούμε.

Πολύ ενδιαφέρον κι αυτό το δεύτερο βιβλίο.

Αφήνω τις 700 σελίδες με το κορίτσι λιπόθυμο στην αγκαλιά του αγοριού και έτοιμος να συνεχίσω για τις επόμενες 700 σελίδες και το τρίτο μέρος της τριλογίας Μιλενιουμ που ΄διαβάζω ότι βγαίνει αυτές τις ημέρες στα βιβλιοπωλεία..

Τελικά, η συνταγή της επιτυχίας είναι απλή.

ΥΓ1. Ένα βιβλίο ιδανικό να το "ξεφυλλίζεις" σε e-book. Πού είσαι iPad να μας γλυτώσεις από την γυμναστική καρπού!!!

ΥΓ2. Βρήκα στο βιβλίο και μια σύντομη αναφορά στην διαφορά της σουηδικής από την ελληνική αστυνομία. Ελλάς - Σουηδία - συμμαχία...

Στιγκ Λάρσον - Το Θρίλερ στον Αστερισμό του Διαδικτύου.

Μόλις τέλειωσα το "κορίτσι με το τατουάζ" (THE GIRL WITH THE DRAGON TATTOO) του αείμνηστου (πλέον) Στιγκ Λάρσον.

Πάντα προσπαθώ να διαβάζω προκαταβολικά τα βιβλία που οδηγούνται στις κινηματογραφικές αίθουσες - είναι συνήθως καλύτερα από το οπτικοποιημένο προϊόν. Το βιβλίο είναι γνωστό διεθνές μπεστ σέλερ (αυτό όμως πολλές φορές δεν λέει τίποτα). Είναι το πρώτο από τα τρία βιβλία της τριλογίας Μιλένιουμ.

Πρώτη εντύπωση - Πολλές σελίδες που αποθαρρύνουν τους φαστρίντερς που προτιμούν το κινηματογραφικό δίωρο, αλλά τελικά δεν πετάς τίποτα.

Σφιχτοδεμένο αστυνομικό θρίλερ με ένα δυνατό κεντρικό θέμα (ασύλληπτος διαχρονικός σήριαλ κίλερ-ς) με παράλληλες πολυδιάστατες ίστορίες που διαμορφώνουν ένα ρεαλιστικό πεδίο που αναπτύσσεται το βασικό συστατικό της επιτυχίας:

ένας επίμονος δημοσιογράφος στο χείλος της καταστροφής μετά από μια παταγώδη αποτυχία και

ένα μικροκαμωμένο κορίτσι λίγο απ'όλα - περιθωριακό, φρικιό,  ρημαγμένο,  χακερ, έξυπνο, φοβισμένο, αδίστακτο, κυνικό, που στη διάρκεια των 660 σελίδων του βιβλίου, παρακολουθούμε την δύσκολη πορεία του στην ισορροπία και την ωριμότητα.

Ένα ενδιαφέρον βιβλίο.