Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Νήσος Χίος


Το πλοίο της γραμμής
Πρέπει να ήταν τέλη της δεκαετίας του '70-το θυμάμαι γιατί ήμουν ακόμη φοιτητής. Τότε αποφάσισα να ξεφύγω για πρώτη φορά από το ασφυκτικό οικογενειακό περιβάλλον και να πάω για λίγες μέρες μόνος στο γενέθλιο τόπο για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Το πλοίο "Νήσος Χίος" ταξίδευε βράδυ και θά'φτανε χαράματα στο νησί. Ήταν τέλη Δεκέμβρη και ο καιρός οριακός. Πολλά τα μπωφόρ αλλά τελικά δόθηκε άδεια απόπλου.
Οι επιβάτες λιγοστοί. Ο καιρός απειλητικός, η θάλασσα με το που κόψαμε από το Σούνιο  άρχισε να παίζει άγρια παιχνίδια με το καράβι. Κι ακόμα δεν είχαμε πιάσει κάβο ντόρο.
Η τραπεζαρία του πλοίου ήταν σχεδόν  άδεια, καμιά σχέση με την καλοκαιρινή πολυκοσμία και την ταλαιπωρία που την ακολουθεί. Προσπαθούσα να περάσω την ώρα μου διαβάζοντας, λύνοντας σταυρόλεξα και μουτζουρώνοντας σελίδες σ' ένα τετράδιο που είχα μαζί μου γι'αυτό το σκοπό.
Η νύχτα προχωρούσε και η θάλασσα πάλευε με το πλοίο που τυρανιόταν από τα κύματα. Ευτυχώς το σκοτάδι περιόριζε την ορατότητα και δεν άφηνε περιθώρια για σκηνές πανικού.
Οι γιαγιάδες σταυροκοπιόντουσαν με εκείνο το ύφος της παραίτησης και της καρτερικής αναμονής του αναπόφευκτου. Οι άντρες δεν πολυμιλούσαν, είχαν πιάσει τις γωνιές και λαγοκοιμόντουσαν. Πού και πού κάποιοι ευαίσθητοι ή πιωμένοι άδειαζαν τα στομάχια τους.
Το πλοίο αγκομαχούσε, τα σίδερα έτριζαν, οι δονήσεις προκαλούσαν ίλιγγο κι εγώ υπολόγιζα την ώρα που απέμενε μέχρι να πιάσουμε λιμάνι και πιο ήσυχες θάλασσες. Το ταξίδι τελειωσε, ευτυχώς χωρίς άλλες δοκιμασίες και το πλοίο συνέχισε για κάμποσα χρόνια τα δρομολόγια στο Αιγαίο. Με συντρόφεψε σε αρκετά ταξίδια στη Χιο, έγινε άλλες φορές θέμα στον τοπικό και ημερήσιο τύπο από κάποιες στραβοτιμονιές που το 'ριξαν στην αποβάθρα. άφησε υποσχέσεις για ταχύτερη σύνδεση με το νησί, για καλύτερη εξυπηρέτηση, λόγια για λόγια κιάλλα λόγια. Το θυμάμαι να αλλάζει κάποιες χρονιές λιμάνι, να ξεκινά άλλοτε από Ραφήνα κι άλλοτε από Πειραιά  και να πιάνει πότε Χίο πότε Μεστά, σε μια προσπάθεια να μειώσει το χρόνο του ταξιδιού και να μεγιστοποιήσει το πελατολόγιο και τα κέρδη του. Κι ύστερα...
Για κάποια χρόνια ξέχασα και το πλοίο και το νησί. Προτεραιότητες και ασυμβατότητες άλλαξαν στόχους και προορισμούς.
Όταν μετά από χρόνια αποφάσισα να ξανασυνδέσω τα κομμένα νήματα βρήκα άλλο νησί κι άλλα πλεούμενα. Αναμενόμενο άλλωστε. Η ταλαιπωρία βέβαια παρέμεινε ίδια κι αγέραστη τους μήνες του καλοκαιριού.
Έψαξα την τύχη του "Νήσος Χίος" από νοσταλγία. Εντόπισα αρκετές πληροφορίες άχρηστες, ίσως, αλλά ενδιαφέρουσες. Τις συγκέντρωσα και σας τις παραθέτω, νοσταλγική επιστροφή σε δεκαετίες που μας όρισαν και μας καθόρισαν.
Ακμή

Το πλοίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία Titovo της Kraljevica στην τέωςYugoslavia, πήρε το όνομα. M / S COVER κι έπεσε στη θάλασσα το 1967. Ξεκίνησε δρομολόγια στην Φινλανδία στη γραμμή Pargas - Mariehamn - Kapellskar. Συνέχισε τα ταξίδια του στις Βόρειες θάλασσες με διάφορα ονόματα  Viking 2, Καπέλλα, Aurecca, Dianas μέχρι το 1979 που αγοράστηκε από την Ναυτιλιακή Εταιρία Χίου και πήρε το όνομα με το οποίο το γνωρίσαμε.

Παρακμή
Πραγματοποιούσε δρομολόγια σε Ραφήνα – Μεστά και μετά Πειραιά Χίο. Από το 1986 δούλεψε στην γραμμή Βόλος – Λεμεσός. Το 2003 βρέθηκε να σαπίζει στην Ακτή Ξαβερίου.


 Ωσπου πριν από πέντε χρόνια οδηγήθηκε στην οριστική του απόσυρση στα διαλυτήρια του Αλίαγα στην Τουρκία.

Το τέλος


http://www.politis-chios.gr/2005/06102005/parousiasi.html

1 σχόλιο:

fractal είπε...

Τι μου θύμισες τωρα?
Πόσα ταξίδια, πόση ταλαιπωρία αλλά και πόση υπομονή και επιμονή να ταξιδευουμε με αυτό το καραβι που επενδύσαμε τόσα όνειρα, και οχι μόνο!.
Και ύστερα πόσος αγωνας να μην χασει ο κόσμος τα χρήματά του!.
Τόσος κόπος πεταμένος στην κυριολεξία στη θάλασσα. Δεν ηξερα το τελευταιο του στεκι..

Το είχα αφήσει να σαπίζει στο Πέραμα.

Translate

Αναγνώστες