Τριάντα χιλιάδες Έλληνες
δημοσιεύουν ποιήματα.
Ο Ελύτης, ο Σαχτούρης,
η Δημουλά,
άλλοι τριακόσιοι καλοί
και μετά εσύ (κι εγώ).
Τί περιμένεις από τους στίχους;
Ούτε κάν
να ρίξεις γκόμενα...
Σάτιρες 1972-1992, Νίκου Δήμου, Εκδόσεις Νεφέλη 1993
Το βιβλίο αγοράστηκε 2€ σε περσινή (2008) έκθεση Bazaar στην Πλατεία Κλαυθμώνος
Διασώθηκε από πολτοποίηση, δηλαδή...
Αυτό καταρχήν ακούγεται πολύ καλό, αλλά δεν μπορώ να λησμονήσω μια παραλλαγή του γνωστού Νόμου Μέρφι που υπενθυμίζει σε επίδοξους συγγραφείς ότι "η αξία του τυπωμένου χάρτου είναι υποπολλαπλάσια εκείνης του λευκού"
Ας είμαστε ρεαλιστές λοιπόν.
εντούτοις: Να σημειώσω την αναφορά στην Δημουλά προ του 1993, πολύ πριν την δίκαιη καταξίωσή της προσφάτως, στο ευρύ αναγνωστικό και καταναλωτικό κοινό.
Επίσης,
ολίγη απομυθοποίηση και
μπόλικη αυτοκριτική
πασπαλισμένη από εσωστρέφεια
ΔΕΝ ΕΒΛΑΨΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου