Φωτιά

Γι' αυτό ήταν σπουδαίες οι φωτιές του Μιγιάκε. Οι φλόγες απλώνονταν ήρεμα, τρυφερά, σαν επιδέξιο χάδι, καθόλου άγρια ή βεβιασμένα - μοναδικός σκοπός τους ήταν να ζεστάνουν τις καρδιές των ανθρώπων.

Οι φλόγες δέχονταν σιωπηλά τα πάντα, τα 'παιρναν μέσα τους, καταλάβαιναν και συγχωρούσαν . Έτσι μάλλον θα είναι μια οικογένεια, μια αληθινή οικογένεια, σκέφτηκε.

Χαρούκι Μουρακάμι, Μετά το σεισμό, Ωκεανίδα 09/10/2009

 

Ο Χαρούκι Μουρακάμι (Haruki Murakami) γεννήθηκε 12 Ιανουαρίου 1949 στο Κιότο. Η τεράστια επιτυχία του μυθιστορήματός του Νορβηγικό δάσος Norwegian wood (1987) τον έκανε διάσημο στη χώρα του. Έχει γράψει επίσης τα βιβλία Σπούτνικ αγαπημένη, Ο ελέφαντας εξαφανίζεται, Το κουρδιστό πουλί, Σκληρή χώρα των θαυμάτων και το τέλος του κόσμου, Το κυνήγι του αγριοπρόβατου

«Δεν υπάρχει τίποτε πιο απάνθρωπο στον κόσμο από την απόγνωση που δημιουργεί ή έλλειψη ελπίδας»

Και αντί επιλόγου κι άλλες φωτιές που έκαιγαν το '70

Από τους Procol Harum που μας έδωσαν το Whiter shade of Pale, και τον Conquistador.
Οι φωτιές που έκαιγαν λαμπερά, μας ζέσταναν με τα γλυκερά φωνητικά τους από το βινύλιο του grand hotel.
Ας νοσταλγήσουμε τη φωτιά της εφηβείας μας:



Fires (Which Burnt Brightly)


This war we are waging is already lost
The cause for the fighting has long been a ghost
Malice and habit have now won the day
The honours we fought for are lost in the fray

Standards and bugles are trod in the dust
Wounds have burst open, and corridors rust
Once proud and truthful, now humbled and bent
Fires which burnt brightly, now energies spent


Let down the curtain, and exit the play
The crowds have gone home and the cast sailed away
Our flowers and feathers as scarring as weapons
Our poems and letters have turned to deceptions