Ο Αλβαρέζ κι εγώ...

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: δηλώνω ευθέως τις προτιμήσεις μου με συνέπεια και σταθερότητα στα ερυθρόλευκα χρώματα, σε αντίθεση με το υπονοούμενο του τίτλου.

Ο Αλβαρέζ για τους αμύητους στα ποδοσφαιρικά, ήταν ο διάσημος "'Έλληνας" σκόρερ της  γενιάς των '70ς.  Αυτός που μετουσίωνε τα όνειρα πρωταθλητισμού για τους οπαδούς του τριφυλλιού και στοίχειωνε την απογοήτευση των υπολοίπων ανταγωνιστών.

Τον έψαξα στο διαδίκτυο, δεν βρήκα πολλές πληροφορίες, αλλά υπήρχε κάποιο αρχειακό υλικό.

Ο Όσκαρ Μαρτσελίνο Αλβαρέζ είναι πρώην ποδοσφαιριστής. Γεννήθηκε στην Αργεντινή στις 25 Απριλίου 1948 (δηλ. 62 χρονών σήμερα). Αγωνιζόταν στην επίθεση. Την περίοδο 1968-69 αγωνίστηκε στην Μπάνφιλντ της Αργεντινής όπου σημείωσε 2 γκολ σε 16 παιγνίδια. Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε στους Νιούελς Ολντ Μπόυς του Ροζάριο και την πρώτη του χρονιά έπαιξε σε 6 παιγνίδια και σημείωσε 1 γκολ. Το 1972 ο Πορτογάλος προπονητής του ΠΑΣ Γιάννινα Γκομέζ Ντε Φαρία έφερε από την Αργεντινή στην ομάδα τους Εντουάρντο Ριγκάνι (Κοντογεωργάκης), Αλφρέντο Γκλάσμαν (Γκλασμάνης), Χοσέ Πάστερνακ (Παστερνάκης), Εντουάρντο Λίσα, Χουάν Μοντέζ και Οσκαρ Αλβαρέζ (ήταν η εποχή που δεν επέτρεπαν οι κανονισμοί ξένους και το ελληνικό δαιμόνιο ανακάλυψε τη λύση των ελληνοποιημένων ειδώλων: διαβατήρια, ιθαγένεια, συνοπτικές διαδικασίες και ορίστε ένας Έλληνας ακόμη).

Αυτοί οι ποδοσφαιριστές δημιούργησαν το θρύλο του Άγιαξ της Ηπείρου (εννοείται ότι εκτός από τα Γιάννινα από την ξενόφερτη ενίσχυση επωφελήθηκαν όλοι και ιδιαίτερα οι τρείς μεγάλοι του ποδοσφαίρου).

Με τον ΠΑΣ Γιάννινα ο Αλβαρέζ σκόραρε 55 γκολ σε δυο περιόδους στην Β΄ Εθνική και άλλα 22 τις επόμενες δυο χρονιές στην Α΄ Εθνική, έτσι έγινε ο 2ος σκόρερ στην ιστορία του ΠΑΣ Γιάννινα με 77 γκολ. Το 1976 ο Όσκαρ Αλβαρέζ μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό, αγωνίστηκε εκεί μέχρι το 1980 ενισχύοντας την επιθετική γραμμή. Την πρώτη του σεζόν 1976-1977 σε 32 αγώνες πρωταθλήματος πέτυχε 19 γκολ κατακτώντας το νταμπλ (ήταν καταιγιστικός και, κυρίως, αποτελεσματικός - ήμουν φοιτητής τότε και τον παρακολουθούσα στα γήπεδα όταν η δική μου ομάδα έφευγε για αγώνα εκτός λεκανοπεδίου).

Τα 57 γκολ που έχει πετύχει συνολικά με τη φανέλα του Παναθηναϊκού τον κατατάσουν στην 9η θέση των σκόρερ της ομάδος. Την περίοδο 1980-81 αγωνίστηκε στον Ατρόμητο όπου και τελείωσε την καριέρα του. Στο ελληνικό πρωτάθλημα συμμετείχε σε 115 αγώνες και στο κύπελλο σε 12. Στα επτά χρόνια που αγωνίσθηκε στην Α΄ Εθνική, πέτυχε 80 τέρματα και είναι 4ος στην λίστα με τους μεγαλύτερους ξένους σκόρερ. Για να αγωνιστεί στην Ελλάδα είχε αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα.

Σε άλλο post βρήκα το εξής:

Ενας σεντερ φορ με πολυ δυναμη και μεγαλη καρδια.Επαιξε στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ απο το 1973 εως το 1976.Ηταν πρωτος σκορερ και τις τεσσερεις περιοδους με 33-22-12-10 γκολ αντιστοιχα.Μετα τον ΠΑΣ επαιξε στον παο στον ατρομητα και στον φωστηρα.Τελειωνοντας την καριερα του ηξερα οτι ειχε μια καφετερια στον Καλαμο.Δεν ξερω αν νοιωθει ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ η οχι αυτο που ξερω ειναι οτι για μενα ηταν το 9 της ΜΕΓΑΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣ.ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ..

http://olaxidyo-x2.blogspot.com/2007/11/blog-post_04.html

Άλλη αδέσποτη (αταξινόμητη) πληροφορία σε άλλο γλαφυρό blog (παραθέτω ολόκληρο το απόσπασμα του σαφέστατα καλλιεργημένου blogger με την διάχυτη απογοήτευση για τα σημερινά επιτεύγματα της ομάδας του) :

Ομαδίτσα και ούτε καν της γειτονιάς τον καταντήσατε, καραγκιοζάκια.Χαμαί πεσαί Μίμη Δομάζου αυλά. Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας μοιάζει με γήπεδο για χόκεϊ επί πάγου, ακόμη και οι ετοιμοθάνατοι του Άγιου Σάββα απαξιώνουν το δεύτε τελευταίον ασπασμόν τα μεσημέρια Κυριακής απ’ το μπαλκόνι. Απέσβετο και το μαξιλαράκι φελιζόλ, που εχρωμάτιζε πράσινο τον αέρα. Έμεινε μόνο η κνίσα απ’ τα βρόμικα, κασκόλ και σημαίες άνευ αντικειμένου, έντεκα χαλιαμπάλιες που ούτε για τον πάγκο δεν θα κάνανε είκοσι χρόνια πριν να ψάχνουν στις κερκίδες την ιστορία τους. Δεν θα την μάθουν φυσικά ποτέ, γιατί, καθώς μου έλεγε ένας παλιός αμυντικός, τον Όσκαρ Αλβαρέζ, τον Αργεντίνο παικταρά, είδωλο στα χρόνια του ‘70, τον βάλανε οδηγό βυτιοφόρου μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Έκανε παραδόσεις πετρελαίου Αθήνα – Κόρινθο καθημερινές κι αργίες ο Όσκαρ Αλβαρέζ, το θρυλικό εννιάρι, το "άλογο", η "Αλβάρα".

http://www.agon.gr/news/119/ARTICLE/1751/2009-05-09.html

Είναι η πρώτη φορά που η τωρινή ομάδα, θα γιορτάσεις με τους  μεγάλους άσσους του παρελθόντος ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Μέχρι τώρα δήλωσαν συμμετοχή γνωστά ονόματα του παρελθόντος, της εποχής του «Άγιαξ της Ηπείρου» όπως οι Μοντέζ, Κοντογιωργάκης, Γκλασμάνης, Γραμμενιάτης, Αλεξάκης, Τσιριμώκος, Μάντος, Μπρεντάνος, Παπάζογλου, Μπονόβας, Λάππας, Παπαγγέλης, Λιάκος, Παπαγεωργίου και άλλοι. Γίνεται μια προσπάθεια στην γιορτή αυτή να βρεθεί και ο Όσκαρ Αλβαρέζ, που τα τελευταία 20 χρόνια έκοψε κάθε γέφυρα επικοινωνίας με τα Γιάννενα.

Τον Όσκαρ Αλβαρέζ τον θυμήθηκα ξανά όταν "σχεδόν έπεσα πάνω του" πριν δυό περίπου χρόνια. Ήταν ένας γερασμένος, αφανής υπάλληλος, κρυμμένος πίσω από κάποιο γραφείο της εταιρείας που έχει τον έλεγχο του ποδοσφαιρικού τμήματος της παλιάς του ομάδας. Πέρασα δίπλα του αρκετές φορές χωρίς, φυσικά, να τον προσέξω.

Κάποια στιγμή, μου τον σύστησαν με χαρά  δυό συνάδελφοι του: Από δώ ο Αλβαρέζ, τον θυμάσαι;

Μου χαμογέλασε και με χαιρέτησε ευγενικά.
Ήταν στ' αλήθεια αυτός;
Ένας κουρασμένος ηλικιωμένος που συμπλήρωνε τα ένσημα για μια σύνταξη.  
Μια σχεδόν αξιοπρεπής απόσυρση.

Θυμήθηκα τον τίτλο εκείνης της παλιάς ταινίας του Σίντνεϋ Πόλλακ: "Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν".

Το βράδυ αναπολούσα κάποιες φάσεις μ' εκείνο τον ατίθασο έφηβο όταν με δυνατό πάτημα και αγέρινες κινήσεις ξεσήκωνε τα πλήθη. Θυμήθηκα κι έναν άλλο έφηβο που ξεκινούσε τριάντα τόσα χρόνια πριν. Χαμογέλασα.

They shoot horses don't they?