"Το τριαντάφυλλο δεν έχει γιατί" , λέει ο Άντζελους Σιλέσιους όπως αναφέρεται από τον Χάιντεγκερ, "ανθίζει γιατί ανθίζει".
Διηγήματα λοιπόν, με αφετηρία ή τέλος ένα παπούτσι εγκαταλειμμένο σε μια παρισινή στέγη. Διηγήματα με προβληματισμένους ήρωες, ευτυχισμένους ή απελπισμένους, παραδομένους ή γλαφυρούς. Απολαυστικό το διήγημα με τον άνδρα που συνάντησε μεθυσμένος την σταχτοπούτα των ονείρων του σ' ένα παρτυ και άρχισε από τότε να την ψάχνει (η συνέχεια επί του βιβλίου). Εξίσου καλό το διήγημα με ένα ψαγμένο σκύλο που παρακολουθεί την μιζέρια του αφεντικού του σε μια αυτοκαταστροφική πορεία. Σε τρίτο διήγημα παρακολουθούμε μια ηλικιωμένη κυρία που το παπούτσι της έδωσε την ευκαιρία να ξεφύγει από την μοναξιά.
Καλό βιβλίο με καλές στιγμές και παιγνιώδη διάθεση που καθιστά πιο άνετη την περιήγηση στις σελίδες του .
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: "Επίκεντρο του μυθιστορήματος είναι ένα παπούτσι εγκαταλειμμένο πάνω σε μια παρισινή στέγη. Δέκα διαφορετικές ιστορίες ξετυλίγονται γύρω απ’ αυτό το «ουρανοκατέβατο» παπούτσι. Ιστορίες που διαπλέκονται μεταξύ τους και δίνουν την ευκαιρία στο συγγραφέα να υφάνει το περίτεχνο δίχτυ αμφιβολίας καταργώντας τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας.Οι πρωταγωνιστές ζουν όλοι στην ίδια πολυκατοικία, σε μια γειτονιά του Παρισιού δίπλα στις σιδηροδρομικές γραμμές του Γκαρ ντι Νορ: ένα ονειροπόλο κοριτσάκι, ένας ερωτευμένος διαρρήκτης, τρεις αλλόκοτοι κακοποιοί, ένας παρουσιαστής-βεντέτα της τηλεόρασης, ένα στοχαστικό σκυλί, ένας παράνομος μετανάστης, μια εκκεντρική γριούλα, ένας σύγχρονος πρωτοποριακός καλλιτέχνης, ένας αφηγητής στα πρόθυρα της αυτοκτονίας…Ο Delecroix κινείται ελεύθερα και δημιουργικά ανάμεσα στο φιλοσοφικό παραλήρημα και το ελεγειακό παράπονο, περνάει από τη σάτιρα των ηθών στη ρητορική και το παραμύθι, στην προσπάθειά του να περιγράψει άλλοτε με ευτράπελο κι άλλοτε με δραματικό τόνο τη βαθιά μοναξιά του σημερινού ανθρώπου."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου