τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα

Μετά τις τόσες αλλεπάλληλες αγχωτικές καταστάσεις (εκλογικά διλήμματα, ευρωδραχμές, MOU ή μνημόνια, ακυρώσεις ή αναθεωρήσεις, ανεργία ή αεργία, αν-ασφάλεια) έρχεται ο αναστεναγμός, αυτό το ουφ του του νικητή (;), 

το ευτυχώς που δεν νικήσαμε του χαμένου, 

το ευτυχώς που δεν πατώσαμε του τελειωμένου.

Βρίσκουμε το κουράγιο για μερικές ανάσες.

Χαμογελάμε μπροστά στα στραγγισμένα ΑΤΜs.

Αναστενάζουμε με ικανοποίηση μπροστά στις ποδοσφαιρικές οθόνες.

Τι κι αν η χρεωκοπία είναι οργανωμένη ή άταχτη;

Προχωράμε με μικρούς θριάμβους
έστω και αθλητικούς
κερδίζουμε χρόνο αφού δεν κερδίζουμε χρήμα
κερδίζουμε στο στίβο αφού αποτυγχάνουμε στην βιοπάλη
"Ο χαμένος τα παίρνει όλα"

Γειά σου κούρελε!

Γειά σου έλληνα!

Γειά σας Βαλκάνια!

Λίγο το κατενάτσιο, λίγο η αφ'υψηλού αντιμετώπιση των απέναντι, λίγο η παναγιά κοντά μας, κι άντε γεια μας.

Ε, λοιπόν ναι, 

τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα, πατριώτη.

Κι άκου Ευρωπαίο μασκαρά.
Δεν μας σκιάζει φοβέρα καμιά.
Όμως μην μας παρεξηγείς
Λέμε και κανένα καλαμπούρι καμιά φορά,
και τελικά ψηφίζουμε συνετά"

Θυμάστε την παλιά ταινία του σκηνοθέτη Ν. Nικολαϊδη;

Που υπήρξε και  συγγραφέας του "Οργισμένου Βαλκάνιου";
Ψάχτε τα στο link:
http://www.nikosnikolaidis.com/main/index.php?option=com_content&view=article&id=12&Itemid=18