Το σίγουρο είναι ότι αν και Βορειοευρωπαίος δεν είναι καθόλου ψυχρός ούτε και πληκτικός. Πώς θα μπορούσε άλλωστε. Ένας συγγραφέας με πλήθος βιβλίων στο ενεργητικό του (πάνω από ένα βιβλίο τον χρόνο μετά το πρώτο του The Stone Blaster που τυπώθηκε το 1972). Επιπλέον, όπως προκύπτει μετά το σχετικό γκοουγκλισμα-ψάξιμο, φαίνεται ότι είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος που αγωνίζεται για την αξιοπρέπεια δυστυχισμένων και ταλαιπωρημένων ψυχών που δεν είναι κατ' ανάγκην ομοεθνείς του.
"Imagination could be an instrument of survival, not just of creativity - H φαντασία μπορεί να γίνει ένα μέσο επιβίωσης και όχι μόνο δημιουργικότητας" λέει ο πολυπράγμων κύριος της φωτογραφίας.
Ο μόνος λόγος που ίσως αργήσαμε να τον γνωρίσουμε στα ελληνικά είναι η γλώσσα του: Σουηδικά.
Μετά τον Στιγκ Λάρσον και το Κορίτσι με το Τατουάζ από την τριλογία του Μιλένιουμ, είναι ο δεύτερος Σουηδός συγγραφέας που κέντρισε το ενδιαφέρον μου τις τελευταίες μέρες.
Στο παρελθόν είχα διαβάσει και δυο αστυνομικά βιβλία την "Ροζάννα" και "το τέρας" των επίσης Σουηδών που συνυπέγραφαν ως συγγραφικό ζευγάρι Μ. Σγιεβάλ (Maj Sjowall, ποιήτρια) και Π. Βαλεέ (Per Wahloo).
Κάτι καλό "τρέχει" λοιπόν στην Σουηδία...
Στο παρελθόν είχα διαβάσει και δυο αστυνομικά βιβλία την "Ροζάννα" και "το τέρας" των επίσης Σουηδών που συνυπέγραφαν ως συγγραφικό ζευγάρι Μ. Σγιεβάλ (Maj Sjowall, ποιήτρια) και Π. Βαλεέ (Per Wahloo).
Κάτι καλό "τρέχει" λοιπόν στην Σουηδία...
Ο Χένινγκ Μανκέλ (Henning Mankell) γεννήθηκε στη Στοκχόλμη 3/Φεβρουαρίου/1948. Μεγάλωσε όμως από δυό χρονών, σε μονογονεϊκή οικογένεια (τους εγκατέλειψε η μητέρα του νωρίς) με τον δικαστικό πατέρα του Ivar Mankell σ' ένα μικρό χωριό το Sveg στην Βόρεια Σουηδία.
Και διάβαζε πολύ.
Τον συγκινούσαν οι εξερευνητές της Αφρικής και φανταζόταν ότι οι κορμοί δέντρων που ταξίδευαν στον Ljusnan, το ποτάμι που διασχίζει το Sveg, ήταν κροκόδειλοι στο Κογκό. Στα 13 του, μετακόμισε με την οικογένεια στο Borås, μια πόλη 50χλμ βορειοδυτικά του Gothenburg στην δυτική Σουηδική ακτογραμμή.
Βαρέθηκε νωρίς και παράτησε το σχολείο για να μπαρκάρει με εμπορικό πλοίο. Στα πλοία έμεινε δυό χρόνια - ήταν το δικό του πανεπιστήμιο, μια ρομαντική Κονραντική απόδραση όπως την χαρακτηρίζει ο ίδιος (romantic Conradian dream of escape).
Το ταξίδι σταμάτησε το 1966 για ενάμισυ χρόνο στο Παρίσι των διανοούμενων και της στέρησης.
Τον συγκινούσαν οι εξερευνητές της Αφρικής και φανταζόταν ότι οι κορμοί δέντρων που ταξίδευαν στον Ljusnan, το ποτάμι που διασχίζει το Sveg, ήταν κροκόδειλοι στο Κογκό. Στα 13 του, μετακόμισε με την οικογένεια στο Borås, μια πόλη 50χλμ βορειοδυτικά του Gothenburg στην δυτική Σουηδική ακτογραμμή.
Βαρέθηκε νωρίς και παράτησε το σχολείο για να μπαρκάρει με εμπορικό πλοίο. Στα πλοία έμεινε δυό χρόνια - ήταν το δικό του πανεπιστήμιο, μια ρομαντική Κονραντική απόδραση όπως την χαρακτηρίζει ο ίδιος (romantic Conradian dream of escape).
Το ταξίδι σταμάτησε το 1966 για ενάμισυ χρόνο στο Παρίσι των διανοούμενων και της στέρησης.
Κατέληξε να δουλεύει στην Στοκχόλμη ως τεχνικός θεάτρου, όπου έγραψε και το πρώτο του θεατρικό: The Amusement Park.
Το 1972 πετάει στην Αφρική στο Guinea-Bissau - μόλις αποβιβάστηκα ένοιωσα σαν στο σπίτι μου, δηλώνει.
Από τότε μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Αφρική και μεταξύ της συγγραφής και του θεάτρου άπό τη θέση του διευθυντή.
Το 1972 πετάει στην Αφρική στο Guinea-Bissau - μόλις αποβιβάστηκα ένοιωσα σαν στο σπίτι μου, δηλώνει.
Από τότε μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Αφρική και μεταξύ της συγγραφής και του θεάτρου άπό τη θέση του διευθυντή.
"Οne foot in the snow and one foot in the sand- ένα πόδι στο χιόνι κι ένα στην άμμο" λέει ο ίδιος αναφερόμενος στην ζωή του.
Στις αρχές τις δεκαετίας του '90 αρχίζουν οι ιστορίες μυστηρίου και η γνωριμία του αναγνωστικού κοινού με τον Επιθεωρητή Κούρτ Βαλάντερ και το πρώτο βιβλίο "Δολοφόνοι Χωρίς Πρόσωπο-Faceless Killers".
Το "τείχος προστασίας" FIREWALL, τίτλος που παραπέμπει σε ηλεκτρονικό έγκλημα, δεν είναι το πρώτο της "σειράς", είναι όμως το βιβλίο που πρωτοδιάβασα.
Σίγουρα είναι πολύ καλοδουλεμένο, με πολλούς γρίφους φαινομενικά άσχετους που μεθοδικά ξεδιαλύνονται. Ο Μανκελ επιμένει πολύ στους χαρακτήρες των ηρώων του που είναι ανθρώπινοι και προσγειωμένοι, με αδυναμίες και ελαττώματα. Απλοί καθημερινοί χαρακτήρες που κάνουν λάθη, σκέφτονται και συσκέπτονται.
Το μόνο μειονέκτημα που εντόπισα είναι στην έκδοση - η επιμέλεια φαίνεται υποτυπώδης αφού έπεσα σε αρκετά τυπογραφικά λαθάκια και αδόκιμες μεταφραστικές "ακροβασίες". Επίσης, το βιβλίο είναι ογκώδες (500 σελίδες) και δεν μεταφέρεται εύκολα σε τσάντες και συγκοινωνίες, ενώ η τιμή του όπως και άλλων αστυνομικών βιβλίων θεωρώ ότι ξεφεύγει.
Συνολικά: Πολύ καλό αστυνομικό. Το συνιστώ αλλά θα πρότεινα να ξεκινήσετε από την αρχή την γνωριμία σας με τον Ειθεωρητή Βαλάντερ.
Σήμερα ο βραβευμένος συγγραφέας βοηθάει πολύπλευρα ανθρώπους που έχουν ανάγκη στην Αφρική. Στον εναρκτήριο λόγο του σε συνέδριο για την Αφρική, ο Μανκελ αναφέρθηκε στην τυχαία συνάντησή του με ένα πάμφτωχο χωρικό ντυμένο με κουρέλια, που είχε ζωγραφίσει στα ξυπόλητα πόδια του τα παπούτσια που δεν είχε να φορέσει. Ήταν αυτός ο τρόπος του χωρικού να κρατήσει την αξιοπρέπειά του.
"Η δύναμη του ατόμου να διατηρεί την αξιοπέπειά του και στις πιο δυσμενείς καταστάσεις είναι κρίσιμη για το μέλλον", δηλώνει.Για τον ενδιαφέροντα Χένινγκ Μανκελ ανατρέξτε εδώ :
http://www.henningmankell.com/
Και οπτικοποιημένος Επιθεωρητής Bαλάντερ από το BBC:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου