ή οι πολλαπλές αναγνώσεις της αστυνομικής λογοτεχνίας
Στιγκ Λάρσον: παρών απών.
Ο συγγραφέας δεν έζησε για να βιώσει την επιτυχία των τριών βιβλίων με την ιστορία της περιθωριακής κοπέλλας με το τατουάζ, φαίνεται όμως ότι γνώριζε πολύ καλά τη συνταγή της επιτυχίας. Μετά από λίγους μήνες αφότου ολοκλήρωσα το δεύτερο μέρος της τριλογίας Μιλένιουμ, περιπλανήθηκα για τελευταία, ίσως, φορά στον κόσμο της Λίσμπετ.
Γράφω "ίσως" γιατί φημολογείται ότι στο λαπτοπ του "απελθόντος", πλέον, συγγραφέα που βρίσκεται στα χέρια της συντρόφου του υπάρχει ένα ημιτελές και πολυαναμενόμενο τέταρτο βιβλίο.
Η συνταγή πάντως είναι απλή:
σωστός ρυθμός (άλλοτε βασανιστικά αργός, άλλοτε εκρηκτικός), μια κατατρεγμένη ηρωϊδα που δικαιώνεται πανηγυρικά- και όχι μόνο ηθικά, καλοί και κακοί που συγκρούονται συνεχώς, συνωμοσίες που καταρρέουν, φιλίες που ξορκίζουν όλες τις αναποδιές, ένα ρεαλιστικό υπόστρωμα όπου καλλιεργείται με τέχνη η πλοκή της ιστορίας και μια ιστορία αγάπης που σέρνεται νωχελικά στο ογκώδες βιβλίο παγιδεύοντας σταδιακά τον αναγνώστη.
Δεν ξέρω αν η τριλογία είναι υψηλής αισθητικής, επιπέδου μεγάλων κλασσικών αριστουργημάτων, αλλά σίγουρα είναι απολαυστική ανάγνωση - τρία βιβλία εξαιρετικά και ξεχωριστά.
Δεν είναι αρκετό αυτό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου