Με εντόπισε σαν αρπακτικό από το απέναντι ρεύμα της κυκλοφορίας όπου είχε σταματήσει περιμένοντας στο κόκκινο φανάρι. Κατέβηκε από το αυτοκίνητο, σκαρφάλωσε στην υπερυψωμένη διαχωριστική λωρίδα, μου έκανε νοήματα και φώναζε για να αποσπάσει την προσοχή μου από κάποια συνομιλία στο κινητό μου κι όταν, τελικά, βεβαιώθηκε ότι όντως περίμενα ταξί έκανε αναστροφή παραβιάζοντας σήματα και νόμους για να με παραλάβει ικανοποιημένος και δικαιωμένος.
Ταξί και ταξιτζής: ένας συνδυασμός που με τα κατάλληλα ερεθίσματα μπορεί να αποδειχθεί κάτι πολύ περισσότερο από είκοσι λεπτά μετακίνησης.
Μετά τις αρχικές αναγνωριστικές ερωτήσεις και αφού "κλείδωσε" την διαδρομή ευδιάθετος λόγω της απόστασης που θα του επέτρεπε να προσθέσει στο μεροκάματό του περίπου τα διπλά από την ελάχιστη αποζημίωση, άλλαξε η θεματολογία της κουβέντας: καλοκαίρι, γυναίκες, πρόκληση - το αγαπημένο θέμα κάθε παρέας και ιδιαίτερα με ταξιτζήδες στις οριακές ηλικίες 40-45 χρονών. Ξεκίνησε με μια γρήγορη αναφορά στην προηγούμενη πελάτισσα που πήγαινε γυρεύοντας αφήνοντας ακάλυπτα πόδια κι εσώρουχα με εξοντωτικά μίνι στο πίσω κάθισμα. Συνέχισε με τις πιτσιρίκες στο δρόμο που τάχουν πετάξει όλα. Κι όταν είδε ότι δεν του'δινα πάσες για να συνεχίσει μου συστήθηκε γυρνώντας σε προσωπικές εξομολογήσεις:
"Έχω ένα από τα υψηλότερα IQ στον κόσμο", μου λέει.
"Μη βλέπεις που από ανάγκη έγινα ταξιτζής. Με διεκδικούσαν κάποτε ο πρύτανης του Harvard και του MIT. Τους είχα πάρει πριν κάμποσα χρόνια κούρσα στο Ελληνικό και με γνώρισαν. Πήγαιναν σε κάποιο συνέδριο και τους έπιασα την κουβέντα. Τους εντυπωσίασα και όταν κάποτε, αργότερα, πήρα στο αμάξι τον Πελεγκρίνη, ξέρεις τον Πρύτανη, τί μου λέει. Ώστε εσύ είσαι που σε γυρεύει το Χαρβαρντ και το ΜΙΤ.
Εσύ τι δουλειά κάνεις;""Χημικός" του απαντώ.
Εκστασιάζεται.
"Χημεία. Αν ήξερα και Χημεία θα είχα πάρει Νόμπελ".
Προσπαθώ να τον καθοδηγήσω για το δρομολόγιο και τον προορισμό μου να γλυτώσουμε κίνηση και μποτιλιάρισμα.
"Άσε. Γνωρίζω τα κόλπα. Σου είπα έχω ψηλό IQ."
"Κι από πού είσαι;" συνεχίζει
"Χίο, Βροντάδος" του απαντώ.
"Την ξέρω και τη Χίο", μου λέει.
Είχα πάει πριν είκοσι χρόνια για δυο βδομάδες και την γύρισα.
"Όποτε μπορώ γυρίζω την Ελλάδα. Έχω πάει παντού. Λήμνο, Κυκλάδες, Σάμο, Ικαρία όπου θες. Όχι για πολύ αλλά θυμάμαι.
Έχω γερή μνήμη.
Φωτογραφική.
Χίος, Φανά, Αγιά Φωτιά, Μαύρα Βόλια.
Έχουν περάσει χρόνια αλλά θυμάμαι.
Αυτό είναι το IQ. Αλλά είναι αρρώστια, μη νομίζεις. Γενετική ανωμαλία. Κάτι με το αριστερό και το δεξί τμήμα του εγκεφάλου."
"Και πώς το έμαθες", τόλμησα να τον διακόψω.
"Πώς τόμαθα. Πέθανε ένα παιδί του αδελφού μου και μας τόπε ο γιατρός. Κληρονομικό είναι, είπε. Πήγα τον πατέρα μας, ρώτησα και το σόϊ αλλά δεν ξέραν κανένα παπού ή προπάππο που νάχει τέτοιο χούι. Και να ξέρεις έχει κι άλλες συνέπειες αυτό εκτός από το IQ. Σεξουαλικότητα."
"Δηλαδή"; ρωτώ απορημένος.
"Θέλουμε συνέχεια σεξ. Γι'αυτό ο αδελφός μου παντρεύτηκε μια μαύρη και κάνει σεξ τέσσερεις φορές τη μέρα. Τούκανε και τρία παιδιά, τα δυο ζούνε. Αλλά εμένα η γυναίκα μου δεν με καταλαβαίνει και τρελλαίνομαι με τα θηλυκά. Να σκεφτείς όταν είχα μικρότερος μια γκόμενα, μια μέρα εκτός από αυτήν πέρασα στη σειρά και δεκαπέντε φίλες της σ'ένα πάρτι. Σαν να είχαν κόψει εισιτήριο. Τη μια μετά την άλλη. Όχι βέβαια με οργασμό, καταλαβαίνεις. Τις είχα βάλει στη σειρά και τις πέρναγα τη μια μετά την άλλη. Και τώρα η γυναίκα μου δεν αντιλαμβάνεται το πρόβλημα. Παλιοκαταστάσεις."
 |
| Taxi driver, DeNiro, 1976. "Are tou talking to me?" |
Ευτυχώς ή δυστυχώς είχαμε φτάσει.
6,5€ έδειχνε το ταξίμετρο.Άφησα 7.
Ήταν το ψηλό το IQ που με ενέπνευσε.
Απόδειξη όμως δεν πήρα, δεν ζήτησα ή δεν μου έδωσε.
Όχι τόσο για την εφορία αλλά να για να ξέρω το ονοματεπώνυμο και να τον ψάξω περαιτέρω στο διαδίκτυο στα ρεκόρ του Γκίνες.
Ρεκόρ ΙQ ή συνευρέσεων...
 |
| Taxi driver |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου