Caryl Férey, Μαπούτσε

Caryl Férey, "Μαπούτσε"

Μια γρήγορη περι'ηγηση στην πρόσφατη ιστορία της Αργεντινής των δικτατοριών και της κρίσης με την μορφή αστυνομικής περιπέτειας. Υπάρχουν φόνοι, έρωτας, δράση ήρωες και αντιήρωες, κινηματογραφική πλοκή αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι ρεαλιστικές αναφορές στα πολιτικά γεγονότα που διαμόρφωσαν μια τόσο γνωστή και,ταυτόχρονα, τόσο άγνωστη χώρα.

Δεν θα πάει χαμένη η ώρα που θα αφιερώσετε αλλά δεν θα απογειωθείτε λογοτεχνικά.

O  Sting  δίνει πολύ πιο σύντομα και περιεκτικά το στίγμα του βιβλίου στο τραγούδι "They Dance Alone" από το  album του 1987 "Nothing Like the Sun"

                                   Why are there women here dancing on their own?

Why is there this sadness in their eyes?
Why are the soldiers here
Their faces fixed like stone?
I can't see what it is that they dispise
They're dancing with the missing
They're dancing with the dead
They dance with the invisible ones
Their anguish is unsaid
They're dancing with their fathers
They're dancing with their sons
They're dancing with their husbands
They dance alone They dance alone

It's the only form of protest they're allowed
I've seen their silent faces scream so loud
If they were to speak these words they'd go missing too
Another woman on a torture table what else can they do
They're dancing with the missing
They're dancing with the dead
They dance with the invisible ones
Their anguish is unsaid
They're dancing with their fathers
They're dancing with their sons
They're dancing with their husbands
They dance alone They dance alone

One day we'll dance on their graves
One day we'll sing our freedom
One day we'll laugh in our joy
And we'll dance
One day we'll dance on their graves
One day we'll sing our freedom
One day we'll laugh in our joy
And we'll dance

Ellas danzan con los desaparecidos
Ellas danzan con los muertos
Ellas danzan con amores invisibles
Ellas danzan con silenciosa angustia
Danzan con sus pardres
Danzan con sus hijos
Danzan con sus esposos
Ellas danzan solas
Danzan solas

Hey Mr. Pinochet
You've sown a bitter crop
It's foreign money that supports you
One day the money's going to stop
No wages for your torturers
No budget for your guns
Can you think of your own mother
Dancin' with her invisible son
They're dancing with the missing
They're dancing with the dead
They dance with the invisible ones
They're anguish is unsaid
They're dancing with their fathers
They're dancing with their sons
They're dancing with their husbands
They dance alone 
They dance alone

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Η Ζανά είναι Μαπούτσε, κόρη ενός λαού Ινδιάνων που όταν οι άλλοι τους έβλεπαν στην αργεντίνικη πάμπα τους πυροβολούσαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Αφού επιβίωσε από την οικονομική κρίση του 2001-2002, έγινε γλύπτρια και έκτοτε μένει μόνη της στο Μπουένος Άιρες. Τώρα, στα 28 της χρόνια, υπολογίζει πως δεν χρωστά πλέον τίποτε και σε κανέναν. Ο Ρουμπέν Καλδερόν είναι κι αυτός από τους επιβιώσαντες - ένας από τους ελάχιστους "υπονομευτές" που βγήκαν ζωντανοί από τις λαθραίες φυλακές, όπου χάθηκαν ο πατέρας του και η μικρή αδελφή του. Τριάντα χρόνια πέρασαν μέχρι να ξανάρθει η δημοκρατία. Ιδιωτικός ερευνητής στην υπηρεσία των Γιαγιάδων της Πλατείας του Μάη, ο Ρουμπέν αναζητά ακατάπαυστα τα παιδιά των εξαφανισθέντων που δόθηκαν για υιοθεσία επί δικτατορίας Βιντέλα, καθώς και τους εκτελεστές τους... Τίποτε δεν προμηνύει τη συνάντηση της Ζανά και του Ρουμπέν, που τόσα τους χωρίζουν. Ένα πτώμα όμως ανασύρεται από τα νερά του λιμανιού της Λα Μπόκα: είναι η "Λους", μια τραβεστί που έκανε πιάτσα στην προκυμαία με την "Πάουλα", τη μοναδική φίλη της γλύπτριας. Ο Ρουμπέν, από τη μεριά του, ερευνά την εξαφάνιση μιας φωτογράφου, της Μαρία Βικτόρια Καμπάλλο, κόρης ενός από τους σημαντικότερους επιχειρηματίες στη χώρα. Μολονότι η πολιτική των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εφαρμόζεται εδώ και δέκα χρόνια, τα φαντάσματα των καταπιεστών πλανιώνται ακόμα στην Αργεντινή - και μαζί τους ρίχνουν τη σκιά τους οι καραμπινιέροι, που έδιωξαν την κοινότητα της Ζανά από τα πατρογονικά εδάφη...

"Για τα βιβλία μου, επιλέγω χώρες που η ιστορία τους τις βαραίνει. Ο καθείς και οι εμμονές του, και οι δικές μου εμμονές είναι ο καθημερινός φασισμός και η σχέση του με τον νεοφιλελευθερισμό. [...] Οι ίδιοι δεν αυτοαποκαλούνται ποτέ Ινδιάνοι, δεν σημαίνει τίποτε για κείνους αυτή η λέξη. Σφαγιάστηκαν κατά τον 19ο αιώνα. [...] Στην Αργεντινή, είναι σα να μην υπήρξαν ποτέ. Μαπού, σημαίνει γη. Τσέ, σημαίνει άνθρωποι".

Το "Μαπούτσε" έχει βραβευτεί με το Βραβείο Landerneau Polar 2012, το Βραβείο του καλύτερου αστυνομικού της χρονιάς 2012 της σύνταξης του περιοδικού Lire, το Βραβείο των αναγνωστών Goutte de sang d'encre, Βιέννη 2012.