η απαλή κλειδαριά, κάτι τελευταίες
σημειώσεις που δε θα ξαναδιαβαστούν
τις λίγες μέρες που μου απομένουν, η τράπουλα,η σκακιέρα, ένα βιβλίο και κάπου στα φύλλα του
η ξεραμένη βιολέτα -ενθύμιο κάποιας βραδιάς
αλησμόνητης ασφαλώς αλλά ήδη ξεχασμένης-στη δύση ο κόκκινος καθρέφτης πυρπολώντας
ένα δειλινό φαντασίας. Τόσα και τόσα πράγματα,
ομπρέλες, πίπες, άτλαντες, φλιτζάνια, μπιχλιμπίδιαπου δουλεύουν για χάρη μας σαν αμίλητοι σκλάβοι,
τυφλά, και απολύτως βουβά!
Θα επιζήσουν περ' από τη λήθη μας
δίχως να ξέρουν καν πως έχουμε υπάρξει.
ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ, Ποιήματα, ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ
Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να μας πληγώσει,
παρά μόνο εκείνοι που αγαπάμε
Για τον μιχάλη
3 σχόλια:
Πολύ καλή επιλογή. Ένας συγγραφέας από τους πολύ πολύ αγαπημένους, είπε είπε και έζησε διαδίδοντας την αγάπη του για τον κόσμο των βιβλίων!
Ένα ζεστό ποίημα.
Να είσαι καλά, καλώς σε βρήκα!
Σ' ευχαριστώ για την επικοινωνία. Παρακολουθώ μ΄ενδιαφέρον τις αναρτήσεις σου (σας).
Να΄σαι καλά που μας παρακολουθείς με ενδιαφέρον. Μη ξεχνάς να μας μιλάς γι' αυτό είναι τα μπλογκς άλλωστε, για να επικοινωνούμε! Καλό σου βραδυ.
Δημοσίευση σχολίου