εγώ κι ο Καμίνσκι

"Δεν είναι σημαντικό να είσαι σημαντικός", είπε ο Καμίνσκι. "Η ζωγραφική είναι σημαντική."

Το βιβλίο που με γνώρισε στον Ντάνιελ Κέλμαν ήταν η "ΦΗΜΗ".
Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο στο οποίο αναφέρεται προηγούμενη ανάρτηση.

Το "εγώ κι ο Καμίνσκι" είναι από τα πρώτα βιβλία του συγγραφέα, παλαιότερο και γι αυτό στη σωστή τιμή   (προσφορά 2,90€ σε γνωστό εκπτωτικό βιβλιοπωλείο του κέντρου).

Πρόκειται για το οδοιπορικό ενός νεαρού μάλλον αποτυχημένου δημοσιογράφου που συγκεντρώνει υλικό για να γράψει ένα βιβλίο για τον επιτυχημένο, ηλικιωμένο και τυφλό ζωγράφο Μάνουελ Καμίνσκι. Ο Κέλμαν στις 175 σελίδες του βιβλίου βρίσκει την ευκαιρία για ένα δηκτικό σχολιασμό της δημοσιογραφίας και της τέχνης.
Ο δημοσιογράφος, θρασύς, επίμονος και στο κυνήγι της αρπαχτής προσπαθεί να καταγράψει τις σκέψεις, τα ενδιαφέροντα στιγμιότυπα της πορείας του Καμίνσκι που ζεί απομονωμένος, καταξιωμένος αλλά σχεδόν ξεχασμένος σ' ένα χωριό στις Άλπεις.  Χρησιμοποιεί κάθε νόμιμο ή παράνομο μέσο (λαδώνοντας, παραβιάζοντας, αρπάζοντας) για να εντοπίσει τα κομβικά σημεία στην ωρίμανση της τέχνης του Καμίνσκι, να φωτίσει σκοτεινές πτυχές και προσωπικές στιγμές του ζωγράφου και ελπίζει ότι τελικά το προϊόν του θα πωληθεί ακριβά ως "βιογραφία Καμίνσκι" την κατάλληλη στιγμή, δηλαδή με τον θάνατο του καλλιτέχνη που προσδοκά να συμβεί στο σωστό timing: μόλις τελειώσει η συγγραφή της βιογραφίας.
Στην προσπάθειά του αυτή ο δημοσιογράφος έρχεται αντιμέτωπος με τον κυνισμό του δημιουργού, την ματαιότητα της αναζήτησης σκοπού στο τυχαίο, το χάος της καθημερινότητας και την δυναστεία του ασήμαντου.

Στο γνώριμο ύφος του Κέλμαν το βιβλίο, δεν είναι ξεχωριστό αλλά έχει αναγνωρίσιμο στυλ, δεν κουράζει είναι ευχάριστο και ενδιαφέρον και ως πρωτόλειο προετοιμάζει τον αναγνώστη για τις επόμενες επιτυχημένες εμφανίσεις του συγγραφέα στον εκδοτικό χώρο.

Δείτε και το link:

http://quarterlyconversation.com/me-and-kaminski-by-daniel-kehlmann-review

cupcakes